نویسنده،آخرین پادشاه ایران،همان گونه که از نام کتاب متصور است تلاشی داشته جهت دفاع از خود در برابر نسل ه‍ای آینده ایران و ضمن ارائه کوتاه از تاریخ این سرزمین و دوران سلطنت پدر اقدام به معرفی عقاید خود و شرح مهمترین اقدام دوران سلطنت خود تحت عنوان انقلاب سفید_انقلاب شاه و ملت در ۱۹ اصل با ارائه آماری که موجبات پیشرفت ایران را در زمینه های آموزشی،بهداشتی،عدالت،زنان و ... نموده است.نویسنده در جای جای کتاب با احساسی سرشار از غم به جست و جوی علل وقوع انقلاب ۱۹۷۹ ایران پرداخته که خواندنش را برای تمام جوانان سرزمینم توصیه میکنم.
جمله فاخر کتاب
#مملکت دچار یک استعمار سنتی واقعی است.
        

          سلطنتی از ایران مدرن  
تاریخ نه قضاوت میکند، نه میبخشد؛ فقط ثبت میکند. اما چه کسی حق دارد پاسخ تاریخ را بنویسد؟

این کتاب که در سال های پایانی زندگی محمدرضا پهلوی نگاشته شد، بیش از یک خاطرات سیاسی، «مانیفست دفاعی یک پادشاه مخلوع» است. شاه در این اثر به شکلی نظام مند به تحلیل ۳۷ سال حکمرانی خود میپردازد:

 لایه های تحلیل کتاب:
1. اقتصاد توسعه گرا:  
- دفاع از برنامه های صنعتی سازی و اصلاحات ارضی  
- توجیه افزایش درآمدهای نفتی و هزینه های نظامی  
- تحلیل چالش های تورم و نابرابری در دهه ۵۰  

2. سیاست خارجی:
- جزئیات رابطه ویژه با آمریکا و غرب  
- تبیین سیاست "ستون ثبات" در خلیج فارس  
- واکنش به انتقادات بین المللی درباره حقوق بشر  

3. انقلاب ۵۷:  
- روایت شخصی از ماه های پایانی حکومت  
- تحلیل عوامل سقوط (از نقش رسانه ها تا دخالت خارجی)  
- انکار مسئولیت شخصی در بحران ها  

 نقاط قوت اثر:  
- ارائه «مستندات دستاول» از مکاتبات سیاسی  
- روایت «جزئیات کمتر شنیده شده» از تصمیمات کلان  
- طرح «دیدگاه رسمی دربار پهلوی»درباره مسائل حساس  

 نقد محتوایی:
کتاب در عین ارزش مستنداتی، دارای سه محدودیت جدی است:  
1. سوگیری آشکار: تمرکز بر موفقیت ها و کم توجهی به اشتباهات  
2. ساده انگاری تحلیلی: تقلیل علل انقلاب به "توطئه خارجی"  
3. فقدان نقد درون ساختاری: عدم بررسی نقش خودکامگی در بحرانها  

 ارزش تاریخی کتاب: 
- به عنوان «منبع اولیه» برای پژوهشگران تاریخ معاصر  
- نشان دهنده «گفتمان رسمی حکومت پهلوی»در سالهای پایانی  
- انعکاس «ذهنیت نخبگان حاکم» پیش از انقلاب  

 چرا باید خواند؟
این اثر را باید مانند «یک پرونده قضایی»مطالعه کرد:  
- نه به عنوان «حقیقت مطلق»  
- نه صرفاً «تبلیغات سلطنتی»
- بلکه به مثابه «صدای یک جریان اصلی تاریخ معاصر» که باید در کنار سایر روایات بررسی شود  

پ.ن (توصیه مطالعه):  
برای درک متوازن:  
1. ابتدا این کتاب را بخوانید  
2. سپس «ایران بین دو انقلاب» یرواند آبراهامیان را مطالعه کنید  
3. در نهایت خاطرات امیرعباس هویدا را مقایسه نمایید  

 نتیجه گیری:
«پاسخ به تاریخ»همچون آینه ای است که هم واقعیات تاریخی را بازمیتاباند، هم توهمات ذهنی نویسندهاش را ارزش آن نه در "پاسخ"هایش، که در "پرسش"هایی است که برمی‌انگیزند. برای هر محقق تاریخ معاصر ایران، مطالعه انتقادی این اثر «ضروری اما ناکافی» است.
        

          نمی دونم واقعا چرا باید به ایرانی بودنم افتخار کنم وقتی مردم کشورم ۴۳ سال پیش همچین کار وحشتناکی کردن ، این کتاب ، آخرین کتاب شاهنشاه محمد رضا پهلوی به نوشته خودش هست که جواب خیلی از سوالات ما رو از زبان خودش میدهد و خیلی از حرفایی که نسبت به شاه زده میشد تا اون  رو توی ذهنمون بدنام کنن رو نقض میکنه ، و ایران اونموقع داشت به شکوهی می رسید که نافرجام ماند .
حتما این کتاب رو بخونید . 
من خودم با pdf پیش میرم که یه سانسور نداشته باشه. 
        

          محمدرضا شاه پهلوی در این یادداشت به روایت تاریخ پهلوی پرداخت که از ارزش تاریخی بسیار بالایی برخوردار است زیرا به ابعاد سانسور شده تاریخ می پردازد و خواندن آن به هر علاقه مندی به تاریخ ایران توصیه می شود .
در این کتاب مقدماتی از کل تاریخ ایران آمده است اما موضوع کلی آن خدمات و عمل های شاهان پهلوی است
        

          مختصر بنویسم:
بر هر ایرانی واجب است یک بار هم که شده این کتاب را مطالعه کند . 
در پایان قضاوت با شماست...