به دنبال مطالعهٔ آثار کودکان و نوجوانان این کتاب از مصطفی خرامان را مطالعه کردم. به‌نظرم هیچ موضوع خاصی نداشت و کتاب همین‌طور به امید‌خدایی جلو رفته بود. توصیفات دقیق و منسجمی وجود نداشت و نگاه نویسنده در غالب توصیفات کتاب به چیزهای نامربوط و غیرمهم معطوف شده بود. از ایرادهای نگارشی و تایپی هم بگذریم که از حد گذشته بود. این نکته که داستان‌های نوجوانان باید با همراه با هیجان و بگیر و ببند باشد نکتهٔ صحیحی است اما این مطلب در این کتاب زورچپان شده بود و نویسنده این چنین صحنه‌های هیجان‌انگیزی را با توصیفات بیهوده ضایع کرده بود. انتشار چنین کتاب بی‌ارزشی از کانون‌پرورش‌فکری بعید بود.