در زمان ایشان، علم بسیار پیشرفت می‌کند به حدی که سفر به آسمان‌ها و زندگی در آنجا به آسانی صورت می‌پذیرد. در زمان امام عصر، بیشتر آسمان‌ها آباد و محل سکونت می‌شود و...

خطیب جمعه همچنان دوران امام مهدی را توصیف می‌کرد، و آنچنان شور و عشقی در من ایجاد کرده بود که قابل وصف نیست. اما حاج‌آقا حرف‌هایی زد که شوق را تبدیل به فراق و اشک کرد.

خطیب جمعه ادامه داد: «اما این امام زمان به این مهربانی و خوبی چرا باید در غیبت و غربت به سر برد و در تنهایی زندگی کند؟ امام موسی بن جعفر فرمودند: "هُوَ الطَّریدُ الوَحیدُ الغَریبُ الغائِبُ عَن أهله..." او حضرت مهدی، آن غریب تنهای دور از وطن و غایب از دیدگان است.»

در زیارت آن حضرت هم می‌خوانیم: "السّلام علیک أیُّها الإمام الفَرید"؛ «سلام بر تو ای امام تنها.»

عزیزان من، همه ما در این غیبت نقش داریم و باید برای تمام شدن غیبت و تنهایی اماممان دعا کنیم. هرچند از روایات استفاده می‌شود که در دوران غیبت، عده‌ای از خوبان در محضر امام عصر هستند و اوامر ایشان را اجرا و تا حدی از وجود مقدسش رفع غربت می‌کنند، اما به هر حال ما هم وظایفی داریم که ان‌شاءالله در خطبه‌های آینده به بحث وظایف می‌پردازیم.
        

          این کتاب داستان های واقعی از ملاقات افراد با امام زمان  وکرامات ایشان داره 
        

          مکن از خواب بیدارم خدا را
که دارم خلوتی خوش با خیالش
چرا حافظ چو می‌ترسیدی از هجر
نکردی شکر ایام وصالش

        

          در این کتاب به اینها پرداخته می‌شود:
 محبت حضرت به دیگران و سیمای حضرت حجت و درواقعه امام حاضرست و از دیدگان ما غایب و کمک حضرت به دیگران

ماباید خودمان رو رشد بدهیم و آنقدر بالا ببریم که وقتی ظهور کردند کمک حال ایشان باشیم 
        

          ﷽
نمی دانم اگر رنج ها، سرگردانی ها و بن بست ها نبود 
چگونه قرار بود به خاطر آوریم امامی داریم که بیش از ما به این وصال مشتاق است...
از دلِ بقیه ناآگاهم؛
اما از دل خود گله مندم، که هنوز رسم انتظار را نیاموخته.
چرا باید یاد امام به روزها و مناسبت ها و اتفاقات خاص زندگی ام
 گره بخورد!؟ 
اگر منتظر نیستم، مأموم که هستم!
اصلا نمی دانم مأمومی که به یاد امامش نباشد و از او بی خبر باشد را می توان مأموم نامید؟‌ 
خدایا محبتش را در دلمان افزون بگردان تا طعم فراق را بی زخم و جراحت دنیایی بچشیم و چشم به راهش باشیم...