از چشمان تو
دورانی از شعر آغاز می‌گردد؛ 
که در آن
هر شعری
صورت نماز میبندد... 
        

          بر من خرده مگیر
 اگر در چشمانت از حیرت دقیق میشوم
من
ماهی کوچکی هستم
 که در سیاهی سرمه چشمانت
رخصتی
برای زیستن می جویم