کیشلوفسکی [در ۱۹۸۸]: سیاست و آنچه به جامعه مربوط می‌شود، ملال‌آور است. تکرارشونده است. آنچه واقعاً برای من جذابیت دارد این است که یک انسان چطور در چنین وضعیت ملال‌آور و تکرارشونده‌ای رفتار می‌کند و چطور خود را با آن تطبیق می‌دهد.

[پس از این که کیشلوفسکی می‌گوید دیگر فیلم نخواهد ساخت] مصاحبه‌گر: آیا شما ثروتمند هستید؟ آیا به کار کردن نیازی ندارید؟ کیشلوفسکی: نه خیلی. ولی بسیاری از خواسته‌هایم تأمین شده‌اند. به اندازه کافی پول دارم که یک زندگی آرام را تجربه کنم. مصاحبه‌گر: با این حساب روزها را چطور خواهید گذراند؟ کیشلوفسکی: کتاب‌های زیادی وجود دارد که من نخوانده‌ام. علاوه بر این، کتاب‌های زیادی هم وجود دارد که هر کدام را چهار بار خوانده‌ام ولی نیاز دارم که آن‌ها را سه بار دیگر بخوانم. مصاحبه‌گر: دلمان برایتان تنگ خواهد شد. کیشلوفسکی: نگران نباشید کسی می‌آید و فوراً جای من را پر می‌کند.

مصاحبه‌گر: شما با فیلم‌هایتان می‌خواهید به چه بخشی از وجود انسان برسید؟ کیشلوفسکی: همان حساسیت درونی. اما نه حساسیت سیاسی یا اجتماعی. من صرفاً مایل هستم به لایه‌های ناخودآگاه تجربیات انسانی دست یابم. همان لایه‌ای که اکثر آدم‌ها از صحبت کردن در موردش شرمسارند.