«اولین کتاب زبان اصلی»
توی بهخوان، چندین بار پست ها و یادداشت های چند نفر را دیده بودم که از خواندن کتاب زبان اصلی حرف می‌زدند. من با اینکه چند کتاب گوشهٔ کتابخانه‌ام داشتم اما تابه الان جرئت یا شاید هم وقت نکرده بودم سراغشان بروم.
با دیدن این افراد و توصیه هایشان، تصمیم گرفتم بروم سراغ کتابخانه‌ام و آسان ترین کتاب، که همین پنجهٔ میمون بود را انتخاب کردم و شروعش کردم.
با اینکه می‌شد خیلی سریعتر تمامش کرد اما چون چند کتاب دیگر را هم، همزمان می‌خواندم تصمیم گرفتم روزی یک یا دو chapter را از آن بخوانم.
داستان، داستان ساده‌ای بود. خیلی ساده.
شاید توی کل داستان حدود چهار یا پنج کلمه بود که معنی‌شان را دقیق نمی‌دانستم.
سیر داستان، من را یاد کتاب‌داستان های بچگی‌ام می‌انداخت😅...
داستانی ساده، که با روایتی ساده می‌خواست همه آن را بفهمند.
اول کتاب نوشته شده بود چون داستان ترسناک است خواندنش به بچه ها و نوجوان‌ها توصیه نمیشه؛ اما برای من ترسناک نبود.
امیدوارم سال بعد همینطور که برنامهٔ بهخوان را باز می‌کنم، بیایم و برایتان از یک کتاب زبان اصلی سطح بالا بنویسم :)
        

          یه داستان کوتاه ولی در عین حال عجیب...
تو یکی از کتاب های استیفن کینگ به اسم « سوار بر گلوله» یه اشاره به این کتاب شده بود و برای همین ترغیب شدم بخونمش... 
چون از این داستان یه ضرب‌المثل معروف وجود داره. یه داستان دارک و خیلی عجیب غریب با پایانی خیلی عجیب تر...
یکم روایتش بچگانه بود و همه شخصیت ها یکسره گریه میکردند...😂😅
ولی مفهومی بود داستانش و منو یاد خیلی از داستان های قدیمیمون می انداخت...
جالب بود و اولین تجربه من از خوندن یه کتاب انگلیسی بود...
حالا قراره خیلی بیشتر از اینا بخونم 😅🫠 (جوگیر شدم)