نسبت به بقیه کتابای نادر ابراهیمی این کتابش برام گنگ و عجیب بود. داستان ها خیلی سنگین بودن. داستان آرش خیلی ناراحت کننده بود. اون داستان تلفن خونه جالبه بود برام
        

          *به نام خدا*
آرش در قلمرو تردید بسیار قبل تر از رونوشت بدون اصل نوشته شده و نسبت به آن کتاب ضعیف تر است. هر چند قصه های خوبی هم دارد.
توصیه ی دیگران به خودم را تکرار می کنم: 
اگر هردو را می خواهید بخوانید از این کتاب شروع کنید. 
        

          به نام آنکه همه از اوییم 
این کتاب از سایر کتاب های نادر ابراهیمی تفاوت هایی داشت و به نظرم حتی می توان گفت در بیشتر موارد یک درجه از  کتاب های نادر کمتر بود 
در این کتاب تعدادی از داستان های کوتاه داستان خوبی بودند و بعضی از آنها گنگ بودند و در کتاب جملات خوب هم پیدا می شد 
در کل کتاب بدی نبود و اینکه ما از آن انتقادهایی انجام می دهیم این است که توقعات ما از نادر ابراهیمی بالاست 
البته یک فرضیه دیگر هم وجود دارد اینکه ما و به خصوص من شاید کتاب را به درستی درک نکرده ایم