به خاطر دو چیز بسیار شکرگذارم: اول اینکه در کره شمالی متولد شدم و دوم اینکه از کره شمالی فرار کردم.زمانی که از کره شمالی فرار می                      کردم رؤیای آزادی در سر نداشتم، حتی نمی                      دانستم آزادی به چه معناست. تمام آنچه می                      دانستم این بود که اگر خانواده                      ام آنجا بمانند احتمالاً از قحطی، گرسنگی، بیماری و شرایط غیرانسانی اردوگاه کار اجباری خواهند مرد. گرسنگی غیرقابل تحمل شده بود، به                      قدری که من حاضر بودم به خاطر یک کاسه برنج زندگی                      ام را به خطر بیندازم. ولی هدف از سفرمان چیزی بیشتر از نجات و بقا بود. من و مادرم به دنبال خواهر بزرگ                      ترم، یون                      می، بودیم که از وقتی به چین رفته بود خبری از او نداشتیم.در طول سفرم دشواری                      های زیادی دیدم، اتفاقاتی که می                      تواند اثرات مخرب و اسف                      باری بر دیگران داشته باشد. همچنین دریافتم که ممکن است گاهی به خاطر بقا بخشی از انسانیتمان را از دست بدهیم، اما مطمئن شدم شعله شأن و منزلت انسانی هرگز کاملاً خاموش نمی                      شود و با نیروی عشق جان می                      گیرد و دنیا را نورانی می                      کند. این کتاب داستان من از تصمیم                      هایی است که به خاطر زندگی گرفتم.