اسیر بند بلا را چه جای سرزنش است گرت معاونتی دست می‌دهد دریاب اگر چه صبر من از روی دوست ممکن نیست همی‌کنم به ضرورت چو صبر ماهی از آب تو باز دعوی پرهیز می‌کنی سعدی که دل به کس ندهم کُلُّ مُدِّعٍ کَذّاب

به رنج بردن بیهوده گنج نتوان برد که بخت راست فضیلت، نه زور بازو را

از در صلح آمده‌ای یا خلاف با قدم خوف روم یا رجا؟

دگر نه عزم سیاحت کند نه یاد وطن کسی که بر سر کویت مجاوری آموخت