خیلی سخته با یه مضمون ثابت (امکان سفر به گذشته توی یه کافه با یه سری قوانین مشخص) بشه چند جلد کتاب نوشت درحالی‌که همچنان توی اوج باشه و مخاطب راضی بمونه، اما کاواگوچی به خوبی از عهده این کار براومده.

البته که بخاطر ناآشنا بودن اسامی ژاپنی برای ما و مدل اسم و فامیلیشون و البته اینکه نمیشه از رو اسم بفهمیم کی خانمه کی آقا، خیلی طول میکشه شخصیت‌های اصلی ماجرا رو تو ذهن‌مون بشونیم سرجاشون ولی وقتی فهمیدیم کی به کیه واقعا داستان هنرمندانه ما رو با خودش همراه می‌کنه.

و برای سومین بار متوالی، آخر #کتاب از خودمون می‌پرسیم: واقعا حسرتهایی که امروز در قبال گذشته داریم، باعث بهتر شدن آینده میشد؟
        

          قشنگ دارم با این کتاب و شخشیتاش زندگی میکنم ،;;;;;
        

          و نهایتا آخرین جلده این کتاب که مدتی باهاش زندگی کردم🥹☘️
هرچقدر بیشتر میخونیش و از هر جلد به جلد بعدی تو بیشتر بیشتر با شخصیتا و احساساتشون مانوس میشی،
و نهایتا به نقطه ای میرسی که انگار توام یکی از همون مشتری های کافه ای که پشت میز خودت به تماشای کافه و اتفاقاتش نشستی!🦋
جذابیت این کتاب به ساده بودن احساساتیه که توش تعریف شده،خیلی خیلی قابل درک،روان و البته ویژه اس!
قابل درک چون احساسات و اتفاقاتی توش مطرح میشه که همه مون تو سیر زندگی مون باهاشون سر و کار داریم و بُعد فانتزی کتاب موقعیت هارو پیچیده و عجیب و غریب نکرده،روان به سبب نثری که داره و البته ترجمه خوبی که نشر مون ارائه داده،ویژه چون تازگی داره و البته که این تازگی اونقدری دور از ذهن نیس که نسه متصورش بشی!
قشنگیش اینجاست که کافه و قوانینش اصلا اذیتت نمیکنن!حتی با اینکه نویسنده قوانین رو جوری تکرار میکنه و اصرار داره جوری نشونشون بده که انگار آزاردهنده ان،ولی به نظر من همین قوانین بودن که به تک تک شخصیت ها کمک کردن مسیر منطقی و درست تر رو انتخاب کنن.🫡
در مجموع این مجموعه ی سه جلدی رو به همه اونهایی که ژانر فاتزیه آروم دوست دارن پیشنهاد میکنم.
کتاب به شدت روانه و زود پیش میره پس حتی اگر در شرایطی هستین که نمیتونین راحت کتاب بخونین بهتون پیشنهادش میدم چون خوندنش خسته کننده و انرژی بگیر نیس حتی بالعکس.
توصیه آخر،من خودم اگه کتاب رو آخر شب نمیخوندم که دردسر شه سعی میکردم با قهوه خوردنم همراهش کنم🥰
و نمیدونین همون عطر قهوه چقدررر مطالعه اش رو جذاب تر میکه😍
بخونید و لذت ببرید🤓🙏🏻