یه زمانی هست که دیگران از تو خوششون نمیاد و قبولت ندارن، این مشکل تو نیست. اما یه زمانی هست که تو به خودت ایمان نداری و نمیخوای بپذیری که مورد قبول بعضی ها هستی، این یکی قطعا مشکل توئه. چیزی که در تمام طول کتاب آزارم می داد این مسئله بود که احساس می کردی نویسنده دائما در تلاش برای پذیرفته شدن از طرف دیگران، به مسائل جزئی و پیش پا افتاده ای چنگ می زنه که واقعا هیچ لزومی هم به بیانشون نبود. ضمن اینکه  من اصلا از این همه برچسب سیاه و سفیدی که تو کتاب به شکل های مختلف استفاده شده بود خوشم نیومد. قرار بود این کتاب یه جورایی ضد نژاد پرستی باشه دیگه،همم!؟ پس چرا همش حس میکردی که نویسنده بیشتر سعی داره نژاد خودش رو برجسته تر و بی گناه تر از چیزی که واقعا هست نشون بده!؟

 حقیقتش من رفتار هیچ نژادی رو تایید و تکذیب نمی کنم، اما وقتی خود تو هم یه برچسب سیاه و سفید دستت میگیری و به این و اون برچسب می زنی، پس قراره فرق تو با بقیه چی باشه!؟ اصلا اگر قراره اون وسط دری به دست تو باز بشه و رابطه ی دوستانه ای شکل بگیره  قطعا این قضیه که بیای شخصیت های کتابت رو قبل از هر چیز به عنوان سیاه پوست و سفید پوست به خواننده معرفی کنی، کمکی به حل مشکل که نمیکنه هیچ، بلکه بیشتر باعث این برداشت اشتباه از تو میشه که نویسنده ی این کتاب انسان نژاد پرستیه که اتفاقا دل خوشی هم از سایر نژادها نداره

واقعیت اینه که وقتی یه دایره ی امن می سازی  و خودت رو مابین آدم هایی از نژاد خودت محصور میکنی نمی تونی انتظار داشته باشی که  روابط جدیدی شکل بگیره و  نژاد دیگه ای  این شانس رو داشته باشه که از نزدیک با تو ارتباط برقرار کنه و متوجه این مساله بشه که به همون اندازه که خودش حق زندگی کردن داره، دیگران هم سوای رنگ پوست و نژادشون چنین حقی رو دارا هستن. پس بیا و قبول کن که همون قدری که دیگران گناهکار هستن تو هم بی تقصیر نیستی

یادمون باشه که شاید همه ی ما آدم ها از نقطه نظر خودمون قربانی یا بی گناه باشیم، اما فقط زمانی می تونیم در مورد خودمون قضاوت درست و واقع بینانه ای داشته باشیم که ببینیم از دیدگاه و نظر دیگران چطور به نظر می رسیم و چه جایگاهی رو در زندگی اشغال کردیم. اینکه قربانی بودن قطعا ساده ترین کار دنیاست و خیلی راحته که همه ی تقصیرات رو گردن دیگران بندازیم و هر وقت اوضاع  بر وفق مرادمون نبود و مشکلات بهمون فشار اورد یه شونه بالا بندازیم و به بهونه ی قربانی بودن از زیر بار تمام مسئولیت ها شونه خالی کنیم (قابل توجه ایرانیان عزیز 
^^
----
 با اینکه لذت زیادی از خوندن کتاب نبردم و علنا چیزی هم به معلوماتم اضافه نشد اما خوندن بخشی از زندگی شخصی اوباما ،هر چند اندک، خالی از لطف نبود. اصلا گوگولی تر از این رئیس جمهور داشتیم تا حالا!؟ 
:))

 در کل این کتاب رو فقط به اونایی توصیه میکنم که پول و وقت و حوصله ی زیادی دارن، ضمن اینکه اگر 200 صفحه ی اول کتاب رو هم نخونیدن چیزی رو از دست ندادین :)) . برای من که فقط صد صفحه ی آخر کتاب لطف و جذابیت خاصی داشت و مابقی فقط معمولی بود ...فقط معمولی
        

          خواندن این کتاب باعث انگیزه به ادم میشه 
میشل دوران پر فراز و نشیبی و گذرونده 
کتاب ادم و دنبال خودش میکشه
        

          کتاب رو به صورت خلاصه صوتی گوش دادم 
        

          در ژانر زندگی نامه میشه گفت کتاب قابل قبولیه و میتونی سرگرم کنند باشه 
        

          تعریفشو شنیده بودم،ولی اونقدرا هم خوب نبود...
        

          خاطرات میشل خیلی خوبه یه جای کتاب وقتی میشل پدرشو از دست میده میگه خدا غم و بردباری رو باهم به آدم میده
        

          خدایی در حد استقبال و تعریفی که مشتاقم کرد بخونم نبود حجم اش زیاد محتواش کم درحد متوسط حتی متوسط به پایین
        

          با اینکه به اندازه‌ی شهرت و تعاریفی که ازش می شد نبود، اما خوندنش خالی از لطف نبود و انگیزه بخش بود و خواهد بود،علی الخصوص برای زنان!
        

          زندگی خودنوشت ميشل بانوی اول آمریکا 
پر فراز و نشیب 
        

          همیشه از دیدن یک زن که با قدرت تموم سختی هاشو پشت سر گذاشته لذت میبردم‌‌..
تا اینکه با کتاب (شدن) آشنا شدم و خریدم و خوندم...
تا قبل از خوندن این کتاب شخصیت اوباما و میشل جوری ک رسانه ها میگفتن، برام تعریف شده بود..
اما وقتی این کتاب خوندم و با زندگی‌ی که داشتن آشنا شدم دیدم تغییر کرد..
 چهارچوب های میشل دوست داشتم و حس خوبی میگرفتم از اینکه تمام تلاشش می‌کرد تحت تاثیر موقعیت و جایگاه قرار نگیره و برای حفظ اصالتش تلاش می‌کرد...

        

          کتاب شدن یک اتوبیوگرافی از میشل اوباما، همسر باراک اوباما، است. او از کودکی اش روایت می‌کند و اینکه چگونه در دانشگاه پذیرفته شد و درس خواند و سپس در محل کارش با کارآموز خود، باراک اوباما آشنا شد و ازدواج کرد. او ماجراهای زمان ریاست جمهوری بارک اوباما  و ماجراهای خودش و دو دخترش را نیز در این کتاب روایت کرده‌است که بسیار خواندنی است.

او در این کتاب درمورد نژاد پرستی و مشکلات زن بودن نیز صحبت میکنم.
        

          ⚫ از متن کتاب ⚫
فقط کافی بود به چهره‌هایی بنگری که در اتاق بودند و بفهمی که این دختره ها علی رغم توانشان باید به سختی تلاش کنند تا دیده شوند . دختران محجبه ، دخترانی که انگلیسی زبان دومشان بود ، دخترانی که پوستشان قهوه ای رنگ بود . می دانستم که باید همیشه از کلیشه هایی که آن ها را تعریف میکرد فرار کنند و می‌دانستم همیشه قبل از اینکه فرصتی بیابند که خود را تعریف کنند ، دیگران آن ها را تعریف میکردند 

⚫ راجب نویسنده ⚫
میشل اوباما ، بانوی اول امریکا ، همسر باراک حسین اوباما که طی دوران ریاست جمهوری همسرش ، کاراهای موثر و اثر بخش مهمی مثل ، کمک کردن و تامین تحصیل دختران محروم از تحصیل ، زنده کردن روحیه مبارزه طلب زنانی که زیر سایه کلیشه های جنسیتی و زن ستیزانه بودن و پیش گیری از فربگی کودکان در سراسر امریکا کرد
کتاب "شدن" که شرحال میشل هست سال 2018 منتشر شد در 15 روز اول 15 میلیون نسخه به فروش رسید و تبدیل به پرفروش ترین های کتاب سال آمریکا شد   

⚫ روایت کتاب ⚫
به صورت کلی کتاب 3 تا بخش اصلی داره که شامل "من شدن ، ما شدن ، بیشتر شدن " میشه . بخش *من شدن * راجب دوران کودکی تا جوانی میشل هست ، بخش *ما شدن * راجب دوران آشنایی و ازدواجش با باراک اوباما هست و بخش *بیشتر شدن* راجب دوران بانوی اول بودن و زندگی در کاخ سفید هست . 

⚫ نظر خودم راجب کتاب ⚫
خوندن کتابی درمورد زندگی یه دختر سیاه‌پوست با وضع مالی رو به پایین تا رسیدن به کاخ سفید با اون همه تجملات جالب بود . میشل سیاست رو از دیدگاه یک زن که همیشه بخاطر ظاهرش ، مادر بودنش و مهم تر از همه زن بودنش مورد قضاوت و تهدید قرار گرفته تعریف میکنه ، کتاب اطلاعات زیادی راجب سیاست میده اما فک نکنم کتابی باشه که دوباره دلم بخواد بخونمش دلیل هم اینه که من کلا زیاد طرفدار کتاب‌های سیاسی نیستم ولی خوب خوندن همچین کتابی برای اولین بار جالب بود

⚫ظاهر کتاب⚫
جلد کتاب سخت نیست و طراحی به نسبت خوبی داره ، مشکل من با این کتاب این بود که جنس کاغذها تحریر بودن و کتاب خیلی سنگین شده بود . حمل کتاب سخته ، ترجمه روان و خوبه 
        

          نمونه شو خوندم. جذابیت زیادی برام نداشت و خیلی چیزای غیر مهم رو بیش از حد توضیح داده بود به حدی که حوصله م سر میرفت موقع خوندن