داستان راجع ب پسری هست به نام گوگول، این اسم پدرش روش گذاشته، اونم به خاطر اتفاقی که تو جوانی براش افتاده، به خاطر علاقه ش به نیکلای گوگول ؛ فامیلی نیکلای رو به عنوان اسم پسرش انتخاب کرده؛ فکر میکردم ب خاطر اشاره های زیاد ب زندگی و کتاب گوگول با تراژدی زندگی نیکلای در قالب زندگی گوگول هندی باشم ولی خوب اینطور نبود، تقریبا دغدغه ها همون دغدغه های کتاب مترجم درد هاست، بنگالی های مهاجر ک میخوان بنگالی و هندی بودن خودشون حفظ کنن، نسل بعدی اونها ک ازین وصله های بنگالی بودن فراری ان حتی از اسمشون، کتاب فوق العاده ای نبود، بد هم نبود ... یک تجربه از یک زندگی مهاجر.فکر میکنم اگر خانم لاهیری همون داستان کوتاه ادامه بده بهتر خواهد بود.
        

          یک داستان مهیج و به عادت جومپا لاهیری،  پر از جزییات. ظاهر کتاب بازنمایی فرهنگ هندی است که دل منتقدان را برده اما در باطنش، یک روایت بی نقص از سبک زندگی آمریکاییست!
        

          اولین کتابی بود که از جومپا لاهیری خوندم و بر دلم نشست.
مطمئن‌تر شدم که وطن تو را ترک نمی‌کند، حتی وقتی تو ترکش می‌کنی. 
خط به خط کتاب پر از نگرانی‌ها، ترس‌ها، سنت‌ها و درد‌های مشترک است. طوری که دلتان می‌خواهد سرتان را روی شانه‌ی شخصیت‌های داستان بگذارید و آه بکشید و بگویید:
گوگول گانگولی و آشیما، شما تنها نیستید. 

        

          خیلی خوب بود. یعنی اونجوری بود که من دوست دارم، روایت داستان بدون پیرایه و حواشی اضافی. وسطاش بودم همش میگفتم وای من باید دوباره این رو بخونم.