نویسنده معروفه در ایران
کتاب راجب اتفاقات غیر محتمل اما اتفاق افتاده صحبت میکند 
اتفاقاتی که ماهیت علم شمارو زیر سوال میبره
مثلا قو در تمام ذهن ها سفید تداعی میشه و غیر این هم نبوده 
زمانی که قوی سیاه مشاهده شد 
خارج از جا خوردن ، کلا ماهیت این تفکر که قو فقط سفید هست از بین رفته 
به این نوع شرایط ، قوی سیاه میگن
اسم کتاب هم از همین آمده 
        

          کتاب مطالب بسیار جالب و ارزنده ای داشت ، اما متاسفانه فاقد ترجمه روان بود .
        

          بسیار عالی . محتوای کتاب که حرف نداشت. ترجمه‌ی عالی آن هم لذت مطالعه کتاب رو چندبرابر کرده بود. واژه‌گزینی‌های مناسب و جذاب در تک تک صفحات کتاب به چشم می‌اومد. از اون دسته کتابهایی هست که بعد از مطالعه‌اش، ذهن و دیدگاهمان نسبت به خیلی چیزها تفاوت خواهد کرد که در تصمیم‌گیریهایمان هم تاثیر خواهد گذاشت. خیلی وقت بود که این کتاب رو می‌خواستم مطالعه کنم (درحد چند سال) و خوشحالم که بالاخره فرصت شد
        

          قبل از اینکه این کتاب را بخوانم، جمله ای در شرح کتاب توجه ام را جلب کرده بود؛ آن را با شما به اشتراک میگذارم :
آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که بزرگترین اتفاقات زندگی یا تاریخ، چقدر غیرمنتظره و غیرقابل پیش‌بینی بوده‌اند؟ 

کتاب «قوی سیاه» دقیقاً همین ایده را به چالش می‌کشد. نسیم طالب به ما می‌گوید که وقایعی نادر و غیرقابل پیش‌بینی، که او نامش را "قوی سیاه" می‌گذارد، دنیای ما را شکل می‌دهند، نه اتفاقات روزمره و عادی.
نویسنده با لحنی تند و تیز، باورهای رایج ما درباره‌ی دانش، پیش‌بینی و قطعیت را در هم می‌شکند. حس و حالی که از کتاب می‌گیرید، ترکیبی از شوک و روشنگری است. او با مثال‌های تاریخی و شخصی، به ما نشان می‌دهد که چقدر در برابر جهل خودمان آسیب‌پذیر هستیم. این کتاب نه تنها ذهن شما را به چالش می‌کشد، بلکه نگاهتان را به دنیا برای همیشه تغییر می‌دهد.
این کتاب فراتر از یک بحث نظری است؛ در حقیقت، یک دعوت به فروتنی در برابر آینده است. طالب به ما یاد می‌دهد که به جای تلاش برای پیش‌بینی دقیق آینده، باید خودمان را برای مواجهه با ناشناخته‌ها آماده کنیم. مفاهیمی مثل "خطای روایتی" یا "نقطه کور استقرایی" که در کتاب مطرح می‌شوند، فقط اصطلاحات نیستند، بلکه ابزارهایی برای تحلیل وقایع غیرمنتظره در زندگی شخصی و کاری ما هستند.
در یک جمله: پیام اصلی کتاب در مورد پذیرش عدم قطعیت، برای همه قابل درک است. این کتاب به ما می‌آموزد که به جای تکیه بر دانش ناقص گذشته، باید خودمان را برای هر اتفاق غیرمنتظره‌ای آماده کنیم و از آن به نفع خود استفاده کنیم.
        

          من خوش‌وقت بودم که نادانسته پیش از این کتاب، با تفکر سریع و کند دنیل کانمن آشنا شده بودم. به نظرم این ترتیبی مناسب برای خوانش این کتاب است که ابتدا آن حوزه را به خوبی درک کرده باشید. 
ترجمه کتاب تلاش حداکثری برای انتقال پیام را کرده و از این بابت مترجم مورد تقدیر است. متاسفانه کسانی‌که به این ترجمه ایراد می‌گیرند، درک کمی از بازی‌های زبانی و ترجمه دارند و دانش زبانی آن‌ها محدود به دانش ابتدایی است و فراتر نرفته. خلق یا جایگزینی واژه در جایی‌که واژه مصطلح برای ترجمه گیرایی لازم را ندارد، جای تشکر دارد، نه سرزنش. همانند انتخاب «بختی» به جای تصادفی برای ترجمه رندوم. 
کتاب در حوزه ریسک می‌اندیشد اما خیلی فراتر از این یک کلمه است. بحث کلی، درباره بختانگی رویدادها و ناکامی مدل‌پردازی‌هاست و تلاش می‌کند تا عدم قطعیت را برون از نگاه سطحی به آن، به مسائل «واقعی» در زندگی بکشاند و نشان دهد که چه میزان تفاوت میان آنچه مدل می‌شود و آنچه رخ می‌دهد محتمل است. کتاب همچنین شامل راهکارهایی برای روبه‌رویی با قوی سیاه مثبت و منفی است و به کلی نگاه صفر و صدی را در این زمینه طرد می‌کند. تطابق کتاب با واقعیت و نرمی آن با واقعیت، برای خواننده عمومی (غیرفنی، مثل خودم) بسیار جذاب خواهد بود.