یادداشت سعید رهنما

        قبل از اینکه این کتاب را بخوانم، جمله ای در شرح کتاب توجه ام را جلب کرده بود؛ آن را با شما به اشتراک میگذارم :
آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که بزرگترین اتفاقات زندگی یا تاریخ، چقدر غیرمنتظره و غیرقابل پیش‌بینی بوده‌اند؟ 

کتاب «قوی سیاه» دقیقاً همین ایده را به چالش می‌کشد. نسیم طالب به ما می‌گوید که وقایعی نادر و غیرقابل پیش‌بینی، که او نامش را "قوی سیاه" می‌گذارد، دنیای ما را شکل می‌دهند، نه اتفاقات روزمره و عادی.
نویسنده با لحنی تند و تیز، باورهای رایج ما درباره‌ی دانش، پیش‌بینی و قطعیت را در هم می‌شکند. حس و حالی که از کتاب می‌گیرید، ترکیبی از شوک و روشنگری است. او با مثال‌های تاریخی و شخصی، به ما نشان می‌دهد که چقدر در برابر جهل خودمان آسیب‌پذیر هستیم. این کتاب نه تنها ذهن شما را به چالش می‌کشد، بلکه نگاهتان را به دنیا برای همیشه تغییر می‌دهد.
این کتاب فراتر از یک بحث نظری است؛ در حقیقت، یک دعوت به فروتنی در برابر آینده است. طالب به ما یاد می‌دهد که به جای تلاش برای پیش‌بینی دقیق آینده، باید خودمان را برای مواجهه با ناشناخته‌ها آماده کنیم. مفاهیمی مثل "خطای روایتی" یا "نقطه کور استقرایی" که در کتاب مطرح می‌شوند، فقط اصطلاحات نیستند، بلکه ابزارهایی برای تحلیل وقایع غیرمنتظره در زندگی شخصی و کاری ما هستند.
در یک جمله: پیام اصلی کتاب در مورد پذیرش عدم قطعیت، برای همه قابل درک است. این کتاب به ما می‌آموزد که به جای تکیه بر دانش ناقص گذشته، باید خودمان را برای هر اتفاق غیرمنتظره‌ای آماده کنیم و از آن به نفع خود استفاده کنیم.