این کتاب پژوهشی کوتاه درباره یکی از سرمأموران اعزامی سرویس‌های اطلاعاتی، جاسوسی و نظامی دولت اسرائیل به ایران در دوران رژیم پهلوی است.
یعقوب نیمرودی در سال ۱۳۰۵ شمسی متولد و در ۳۰ مرداد ۱۴۰۲ در فلسطین اشغالی درگذشت. او از دی‌ماه ۱۳۳۴ تا اواخر عمر رژیم پهلوی، به مدت حدود بیست و یک سال در سمت‌ها و مأموریت‌های گوناگون در ایران فعالیت کرد. نیمرودی برای تحکیم و توسعه روابط و همکاری‌های ایران و اسرائیل در دوران محمدرضا پهلوی فعالیت‌هایی داشت که اساسا در تقابل و تعارض با منافع، مصلحت و امنیت ملی ایران و ایرانیان و حتی کشورهای اسلامی منطقه بود و تماما بر پایه برنامه‌ها و راهبردهای منطقه‌ای صهیونیسم صورت می‌گرفت.
در این کتاب آمده است: «سرجاسوسی به نام یعقوب نیمرودی که اندکی بیش از بیست سال، تحت پوشش‌های گوناگون، حضوری فعال و تاثیرگذار در عرصه‌های مختلف، به ویژه اطلاعاتی، جاسوسی، نظامی و اقتصادی در ایران داشت. بستر و زمینه‌های فراهم شده برای یعقوب نیمرودی و دیگر ماموران صهیونیست، آن هم با مجوز و چراغ سبز محمدرضا و توسط برخی مقامات بلندپایه کشوری و لشکری، سراسر ایران را به میدان تاخت‌وتاز آنها تبدیل کرده بود. وابستگی نظام سلطنت به قدرت‌های جهانی تحت سیطره ثروت‌سالاران یهودی و شبکه‌های صهیونیستی که اهرم‌های قدرت اقتصادی، سیاسی و رسانه‌ای دنیای غرب و نهادهای برنامه‌ریزی و سیاستگذاری ایالات متحده و اروپا را در دست داشتند، از جمله عواملی محسوب می‌شد که شاه و کارگزاران حکومت پهلوی را تسلیم اراده اغیار کرده بود. علاوه بر این، نفوذ و حضور بعضی اشخاص یهودی‌تبار، بهائی و فراماسون در ارکان سیاست و قدرت نظام شاهنشاهی، در مجموع دلیل روشنی بود تا شخص محمدرضا، با همه خودبینی و خوی استبدادی و استکباری در برابر آنها احساس عجز کند و مرعوب و مطیع اوامر آنها باشد.»