«ترجمان الاشواق» یا «مفسر آرزوها و امیال» ابن عربی به عنوان یکی از مهم ترین آثار ادبی تصوف در کنار نوشته های بزرگ ترین شعرای فارسی زبان قرار دارد. ابن عربی به نوشته خودش، در مکه در مجلس درس یکی از استادان، «نظام»، دختر زیبا و دانای شیخ را دیده و زیبایی های ظاهری و معنوی نظام در وی اثر کرده، دلباخته او شده و این دلباختگی الهام بخش او در سرودن اشعار عارفانه و عاشقانه ترجمان الاشواق شده است. ظاهر اشعار ترجمان الاشواق با مفاهیم متداول در زندگی متعارف انسان ها پیوند دارد، اما ابن عربی در شرح آن، اشعار را با معانی عرفانی ربط داده است.