سمّی که در ۱۳ سالگی پایم را به دنیای آدم بزرگا باز کرد
        

          کتاب مخصوص نوجوان هاست و البته نوجوان های دهه هفتادی 
        

          ترشحات ذهن فانتزی زده ی یک دختر بیست ساله...

در هر جایی از کتاب فقط به این فکر میکردم که هیچ زندگی حقیقی ای هیچگاه نمی تواند این گونه پیش برود...

این کتاب را یکبار چندین سال پیش در نوجوانی خواندم و آن روزها خیلی رویم تاثیر گذاشت و یکبار هم چند روز پیش خواندم و فقط به این فاصله ی زیاد بین ذهنیت و واقعیت دختران نوجوان و جوان فکر کردم... 

به قول دوست عزیزی همین که این فاصله را فهمیدم خودش میتواند تبدیل کردن تهدید به فرصت باشد... 

خواندن این کتاب را پیشنهاد نمیکنم... ولی گاهی انگار آدم دلش میخواهد از آرمان ها و ایده آل هایش فاصله بگیرد و زرد بخواند... نمیدانم... 

        

          کمتر از یک ستاره نداریم؟
توهم،رویا پردازی و ابتذال محض بود این رمان
حیف وقت...
تنها فایده اش این بود که قدر آثار فاخر رو‌بیشتر درک می کنم و با لذت بیشتری می خونمشون

+چقدر جای عاشقانه های فاخر و عفیف مناسب نوجوان ها خالیه،نه که اصلا نباشه ولی خیلی کمه :(
        

          رمانی مخصوص نوجوان‌هاست و ژانر صورتی داره
برای کسایی که تازه وارد نوجوانی میشن خوبه و احتمال زیاد خوششون میاد
بعد از چند سال که آدم بزرگتر میشه و کتاب های معروف تر و بهتر میخونه دیگه این ژانرهای فانتزی جذاب نیستن

اگر شروع نوجوانیتونه یا احساسات فانتزی دارید مناسبه براتون 
        

          عالیه
        

          بعد مدت ها دوباره خوندمش و میتونم بگم چقدر تک بعدی
چقدر زن ستیز
ولی قطعا دوباره میخونمش چون من و میبره به دورانی که اون موقع داشتم