عاقبت به جایی که به آن تعلق داریم می‌رسیم.
رویکرد تصویری این کتاب، تطابق کامل متن و تصویر بود.
از نوزادی پناه، آن را برایش می‌خواندم و به دلیل سادگی و زیبایی تصاویر، در گروه کتاب‌های عزیز جرواجرشونده‌ی دخترم قرار گرفته بود.
        

          خیلی خیلی خیلی نازه.. اینکه خیلی وقتا به زعم خودمون میخوایم به دیگران کمک کنیم اما اصلا ازشون نمیپرسیم مشکلشون چیه. قطعا بقیه‌ی کتابهای این مجموعه رو هم میخونم
        

          پنگوئن گم شده بود یا تنها بود ... این سوالی بود که پسرک باید میفهمید ... 
        

          داستان بامزه درباره دوستی
        

          یک پنگوئن گم شده و پسرک دنبال صاحبش می گرده و برای این کار حتی تا قطب جنوب هم میره.
اما وقتی بدون پنگوئن و تنها بر می گرده، متوجه میشه که یه چیزی کمه...
تصاویر هم کاملا گویا و ساده برای کودک هستند
        

          همیشه آنطور که ما فکر میکنیم نیست، و این عدم درک درست بالطبع واکنش و رفتارهای نامتناسب به دنبال می آورد.
پسرک فکر میکرد پنگوئن گم شده، ولی او تنها بود.
او را به قطب میرساند( احساس مسئولیت) و راهی میشود تا برگردد، ولی دلش برای پنگوئن تنگ شده و جای خالی اش را حس میکند( وابستگی ، و تعلق خاطر پیدا کردن) ، پس برای دیدن  پنگوئن برمیگردد و پنگوئن هم دنبال پسرک است( محبت دوطرفه) و در آخر هم دیگر را می‌یابند در آغوش میکشند، و با هم زندگی را ادامه میدهند و هر دو از تنهایی در می آیند.

ولی درکل نفهمیدم چه حرف حسابی با کودک داشت؟!