خواندن از استریندبرگ همچنان برایم دشوار است. مخصوصاً که واقعاً با زنان میانه‌ی خوبی ندارد انگار. اما در این نمایشنامه انگار کمی هم به مسائلی همچون اختلافات طبقاتی پرداخته بود و همین که تمام تمرکزش روی زنان نبود کمی خواندنش را قابل‌تحمل‌تر می‌کرد. اما از لحاظ ساختاری برایم جالب است که استریندبرگ دارد تلاش می‌کند تئاتر مینیمال‌تری را ارائه بدهد و ساختار این نمایشنامه‌ هم تک‌پرده‌ای بود و تعداد کاراکترها هم کمتر.