اینم مثل دو جلد قبل عالی بود:) 
بنظرم اگه ی کتاب باشه که باید همه بخونن اینه.. 
        

          داستان در این جلد به گذشته برگشته. با اینکه میخواستم تند پیش نرم، اما جذابیت داستان به من اجازه توقف نمیده.
        

          فاصله ی خوندن جلد دوم و سوم سه تاج شوم به قدری زیاد بود که فکر می کردم نیاز دارم که از اول این مجموعه رو بخونم.‌ اما وقتی شروع به خوندن کردم فهمیدم که تا حد زیادی اتفاقات و ماجراهای ماقبل جلد سوم رو یادمه و نیازی به دوباره خونی نیست:)
جلد سوم برخلاف جلد دوم روند آروم تر و ملایم تری داشت و نویسنده اتفاقات و پلات های مختلف رو کم کم و با حوصله پیش می برد.تا حدی که من یه جاهایی واقعا حوصله م سر می رفت و می گفتم :« تو رو خدا، خواهش می‌کنم برو سر اصل مطلب.»😭
مثلا : قسمت های که در مورد جولز میلون بود به نظرم بیخودی کش پیدا کرده بود و برای من نقش پارازیت رو ایفا می کردن اون قدر که دوست داشتم سریع اون قسمت ها رو بخونم و برسم به قسمت های مربوط به میرابلا، آرسینوئه و کاترین.
این جلد برخلاف دو جلد قبل فلش بک هایی به گذشته ی جزیره ی فنبرن و تاریخچه ی عجیب و رازآلودش داشتن که جالب و جذاب بود. فقط تنها عیب و ایرادی که داشت این بود که خیلی کم و سرسری بهش پرداخته شده بود و شخصیت هایی مثل دفنی و ایلیان پتانسیل این رو داشتن که عمیق تر و با جزئیات بیشتری بهشون پرداخته بشه.( می‌تونستن بیشتر تو داستان حضور داشته باشن بیشتر از جولز حداقل که روی تک تک نورون های عصبی م راه می رفت.😑😂)
دنیاپردازی، پلات تویست ها، هیجان و... کلا توی این جلد کمتر از دو جلد قبلی بودن و نویسنده می تونست در صفحات کمتری کتاب رو بنویسه. مثلا قسمت های مربوط به جولز میلون دو صفحه باشن.😁( من اصلا کاراکتر جولز میلون رو دوست ندارم و به نظرم دو صفحه هم زیاده واسش 😂 پس این باعث میشه که بخوام راجبش غر بزنم.)
فعلا نظری راجب کل مجموعه نمی دم تا جلد چهارم و بخونم و بعد یه جمع بندی کلی می کنم.