نقاشي هاش رو خيلييي دوست داشتم.
        

          تنهایی همیشه سخت هست اما اگر با کسانی هم باشی که اصلا برایشان نظم و ترتیب مهم نباشد کار سخت تر هم میشود. دخترک داستان هم بسیار مهربان هست و دلش مهمان میخواهد، بعد از مدتی که کلی موجود عجیب و غریب آمدند دید همه چیز از دستش خارج شده پس یک فکر بکر به ذهنش رسید .... 
        

          میتونم بگم خیلی زیبا بود.

جولیا تصمیم میگیره بره توی خونه ای بزرگ زندگی کنه ولی بعد از مدتی احساس تنهایی میکنه،پس از عجیب‌ها و غریب‌ها دعوت میکنه تا به خونه‌ش بیان.
اولش جولیا همه‌ی کارهارو خودش به گردن میگیره چون در نظرش عجیب‌ها و غریب‌ها «مهمان» هستند.
ولی وقتی کم‌کم جلو میره متوجه میشه این «مهمان‌ها» موندگار شدند. پس بهشون وظایف میده که هرکس گوشه ی کار رو برعهده بگیر و حالا همه موندگار شدند و کسی احساس بدی نداره.