«میشائیل کلهاس» داستان بلندی است که هاینریش فون کلایست براساس یک روایت تاریخی کهن نوشته است. داستان شرح ظلم هایی است که به اسب فروشی به نام میشائیل کلهاس می شود. او مجدانه در جست وجوی عدالت برمی آید، اما هربار ظلمی سهمگین تر از پیش گریبانش را می گیرد و درمی یابد که دستگاه قضا به کلی فاسد است. این داستان، که اولین بار در 1810 منتشر شد، بلندترین داستان این مجموعه به شمار می آید. این داستان از جمله شاهکارهای ادبیات آلمانی زبان است و بسیاری از ادیبان بزرگ، از جمله کافکا و هسه و داکترو، لب به ستایشش گشوده اند.داستان دیگر این مجموعه «گنده پیر لوکارنو»، درباره ی پیرزنی مفلوک است و داستان «زلزله در شیلی» به شرح دلدادگی دو عاشق می پردازد. داستان آخر هم، با عنوان «مارکوئیز فون اُ...»، قصه ی بیوه زنی رنج دیده است؛ زنی که نمی داند چه وقت و به دست چه کسی باردار شده است.هاینریش فون کلایست، نویسنده و نمایش نامه نویس و روزنامه نگار بزرگ آلمانی، در 18 اکتبر 1777، در خانواده ای نظامی- پروسی، در شهر فرانکفورت بر ساحل رود اُدِر به دنیا آمد. او در سال 1788، پس از مرگ پدرش، به برلین رفت و آن جا در یک دبیرستان فرانسوی به تحصیل ادامه داد. شانزده ساله بود که به استخدام هنگ شهر پُتسدام درآمد و بر ضد جمهوری نوپای فرانسه شرکت کرد. در 1799 از خدمت ارتش که در چشمش منفور بود، استعفا داد و در شهر زادگاه خود به تحصیل در رشته ی فلسفه، فیزیک و ریاضیات پرداخت. او سال 1803 به شهر وایمار رفت و در این کانون ادبی روزگار خود با ویلند و گوته آشنا شد. در این دوران به شهرهای لایپزیک، درسدن، لیون و پاریس نیز سفر کرد و دچار بحران روحی شد، چنان که دست نوشته ی نخستین نمایش نامه اش را سوزاند و حتی به وسوسه ی خودکشی دچار شد. سال بعد بهبود یافت و به برلین بازگشت. یک سال بعد، در 1805، به استخدام دیوانداری شهر کونیکس برگ درآمد و خیلی زود از این شغل نیز احساس بیزاری کرد. سپس در سفری به برلین، هنگامی ک کشور پروس در اشغال ارتش فرانسه بود، به اتهام جاسوسی دستگیر و چند ماهی را در زندان فرانسوی ها گذراند. در سال های 1808تا 1810 به فعالیت های مطبوعاتی پرداخت: ابتدا با همکاری آدام مولر مجله ی ادبی فوبوس را به بنیاد گذاشت که داستان های بلند خودش را نیز در آن منتشر می کرد. سپس مجله ای سیاسی در اتریش به راه انداخت تا با اشغال گری ارتش فرانسه مبارزه کند و در راه اتحاد ملی در خان نشین های آلمانی تبلیغ کند. کوتاه زمانی هم در 1810 با یک روزنامه در برلین همکاری کرد. کلایست در این زمان بیمار بود و ناامید در شناساندن آثارش. در پیشبرد مجله های ادبی اش نیز احساس ناکامی می کرد. گذشته از این ها به دلیل بدبینی و عدم تفاهم خانواده اش با فعالیت های ادبی اش زیر فشار بود. سرانجام در 21نوامبر 1811، همراه زنی به نام هنریته فوگل، در کنار دریاچه ی وان کوچک خودکشی کرد.سید محمود حدادی مترجم زبان آلمانی است. او در 1326 در قزوین متولد شده است. وی فوق لیسانس زبان و ادبیات آلمانی از دانشگاه برلین و استاد دانشگاه شهید بهشتی است. حدادی از سال 1363 آثاری را از نویسندگان آلمانی زبان به فارسی برگردانده است. دیوان غربی- شرقی ، رنج های ورتر جوان، میشائیل کلهاس و زیردست از جمله آثاری است که با ترجمه ی حدادی منتشر شده است.