4.5 stars
I've been wanting to get my hands on this series for sooooo long and now that I've read it I realize it was worth the wait.
I absolutely LOVED the characters and how Maggie Stiefvater took us on a journey to know each of them individually.
I loved her writing style and how the book wasn't only from one person's point of view.
The story is overall so engaging and breathtaking and full of surprises but the first half of the book is kinda hard to get through which I understand, given that we're being introduced into a whole new world!
Definitely one of my favourite reads of 2020.
        

          Honestly I didn't like it as much as I thought but I got the whole series so I have to continue reading and hope it get better in other books
        

          "All the time she'd wondered how Gansey might die and it turned out she was going to strangle him."

بلو تو خانواده پیشگو به دنیا اومده. و اولین پیشگوییکه همه دربارش میکنن اینه که اگه عشق واقعیشو ببوسه، اون  ادم میمیره...
گنزی پسر پولداریه که تمام زندگیشو صرف پیدا کردن یه شاه مرده و انرژی های جادویی کرده که حتی نمیدنه واقعیت دارن یا نه.
رونان پسریه که فوت پدرش اونو به یه ادم عصبانی و خشن تبدیل کرده.
نواه ساکت و کم حرف هم خونه ای رونان و گنزیه که نبودش بیشتر از بودنش احساس میشه
و ادام.که متفاوت از سه تا همکلاسیشه و هرکاری میکنه که شاید روزی جایی که اوناهستن برسه...

موقع خوندنش حس کردم دوباره ۱۷ سالم شده. یه یانگ ادالت متفاوت با شخصتای خیلی خیلی خیلی دوست داشتنی بود.اخرین باری که انقدر یه شخصت کتابو دوست داشتم شاید واقعا ۱۷ سالم بود؟ و با تشکر از این کتاب یادم اومد چه حسی داره. 
عاشق طنز قلم نویسنده شدم. 
ولی انتظارم از اخرای کتاب کمی بیشتر بود. خیلی ناگهانی پلات زیادی پیش رفت و اونجور که قبلش بود نتونستم شخصیتارو تک تک ببینم داخل اون صحنه ها. امیدم به کتابای بعدیه

"where do you live?"
"A place made for leaving."

خب کتاب اول بیشتر درباره آدام بود. و بذارین بگم که نویسنده موفق شد کاری کنه که همونقدری که بقیه شخصیت ها آدام رو دوست دارن و بهش فکر میکنن،  برای منم دوست داشتنی باشه.
دیدن عذاب کشیدنش و تصمیم هایی که به خاطرش میگیره و فداکاری هاش خیلی سخت بود. بخضوض که تو اکثرقسمت های کتاب میدیدی بقیه جقدر ادام رو بالا میدونن با توجه به همه چیزایی که داره پشت سر میذاره. ولی آیا شخصیت خودش انقدر دوست داشتنیه؟ جای بحث داره
افکارش و عقیده هایی که داره از جایی میاد که منطقیه ولی خب...
        

          بلو تو یک خانواده تماماً پیشگو به دنیا آمده . همه اعضای خانواده توانایی پیشگویی کردن آینده رو دارند ؛ به جز بلو!
بلو با یه پیشگویی عجیب به دنیا اومد، پیشگویی که بهش می‌گفت زمانی که عشقش رو ببوسه اون فرد می‌میره. به همین خاطر بلوه هیچ وقت تلاشی برای ابراز محبت به پسری و یا نزدیک شدن به اونها نکرد.
این خط فکری داستان ما رو به سمت جلو هدایت می‌کنه تا جایی که بلو با یه اکیپ از پسرای پولدار آشنا میشه ه اون‌ها دنبال خط انرژی و یا به عبارت دیگر خطوط مردگان هستند.
این ماجراجویی به نحوی باعث آشنایی بلو با این اکیپ ی‌شه تا حدی که تبدیل به یک رابطه صمیمی بین اون ها میشه.
گانزی، بلو، آدام، رونان و نوآ یه اکیپ خفن به دنبال ماجراجویی و پیدا کردن پادشاه ولزی گلنداور !
من خودم حقیقتاً با این اکیپ زندگی کردم و پیش رفتم. خیلی داستان جذاب و گیرایی داشت و تا آخر تو رو ترغیب می‌کرد که ادامه بدی.
        

          یعنی این دفعه از دفعه ی قبل بیشتر دوستش داشتم، چقد دنیایی که خلق شده بود باحال و عجیب بود.
اتفاقا و شخصیتا رو هم از دفعه  پیش بیشتر دوست داشتم، نمیدونم چرا :)
یعنی جانم در میره واسه اَدِم فقط
بی صبرانه منتظرم ببینم داستان چجوری جلو میره.


----------------------------------------------------
5/5

And the journey has just begun...

Loved the characters, loved the characters, loved the characters... 

The plot, the characters, the friendships, everything was beautiful and perfect.

will surely continue on with this series.
        

          "All the time she'd wondered how Gansey might die and it turned out she was going to strangle him."

بلو تو خانواده پیشگو به دنیا اومده. و اولین پیشگوییکه همه دربارش میکنن اینه که اگه عشق واقعیشو ببوسه، اون  ادم میمیره...
گنزی پسر پولداریه که تمام زندگیشو صرف پیدا کردن یه شاه مرده و انرژی های جادویی کرده که حتی نمیدنه واقعیت دارن یا نه.
رونان پسریه که فوت پدرش اونو به یه ادم عصبانی و خشن تبدیل کرده.
نواه ساکت و کم حرف هم خونه ای رونان و گنزیه که نبودش بیشتر از بودنش احساس میشه
و ادام.که متفاوت از سه تا همکلاسیشه و هرکاری میکنه که شاید روزی جایی که اوناهستن برسه...

موقع خوندنش حس کردم دوباره ۱۷ سالم شده. یه یانگ ادالت متفاوت با شخصتای خیلی خیلی خیلی دوست داشتنی بود.اخرین باری که انقدر یه شخصت کتابو دوست داشتم شاید واقعا ۱۷ سالم بود؟ و با تشکر از این کتاب یادم اومد چه حسی داره. 
عاشق طنز قلم نویسنده شدم. 
ولی انتظارم از اخرای کتاب کمی بیشتر بود. خیلی ناگهانی پلات زیادی پیش رفت و اونجور که قبلش بود نتونستم شخصیتارو تک تک ببینم داخل اون صحنه ها. امیدم به کتابای بعدیه

"where do you live?"
"A place made for leaving."

خب کتاب اول بیشتر درباره آدام بود. و بذارین بگم که نویسنده موفق شد کاری کنه که همونقدری که بقیه شخصیت ها آدام رو دوست دارن و بهش فکر میکنن،  برای منم دوست داشتنی باشه.
دیدن عذاب کشیدنش و تصمیم هایی که به خاطرش میگیره و فداکاری هاش خیلی سخت بود. بخضوض که تو اکثرقسمت های کتاب میدیدی بقیه جقدر ادام رو بالا میدونن با توجه به همه چیزایی که داره پشت سر میذاره. ولی آیا شخصیت خودش انقدر دوست داشتنیه؟ جای بحث داره
افکارش و عقیده هایی که داره از جایی میاد که منطقیه ولی خب...