در یک کلمه:به عنوان یک کتابخون حرفه ای یک نفس تاییدش میکنم
این‌کتاب با روایت خیلی جذاب و گیرا انتظارات خواننده رو از ژانر معمایی،جنایی به طور فوق بالا برآورده میکنه.
        

          همه چی از یه تلکابین تفریحی شروع شد...

اولش که شروع کردم خوندن فکر کردم دارم با یه جنایی دیگه رو به رو میشم... پرونده ، کارآگاه ، حقیقت ، مجازات ؛ ولی چند فصل که گذشت فهمیدم قراره با چه داستان سر‌سنگینی سر و کله بزنم !
همونطور که میبینین ، نویسنده ژاپنی نیست ، به همین خاطر فکر کردم اول میاد داستان رو شرح میده و بعد کارآگاه رو وارد پرونده میکنه ( مثل آگاتا کریستی ) ، یا از همون اول با ورود کارآگاه به پرونده شروع میکنه ( مثل کانن دویل و آنتونی هوریتس ) ، ولی دیدم نه خیررر ! نیکولاس خان داره ژاپنی‌الاصل مینویسه ! اونقدر خوب تونسته قلم جنایی نویس های ژاپنی مثل اداگاوا رانپو رو کپی کنه  که باید ازش تقدیر کرد ! خب دیگه ستایش نویسنده بسه بریم سراغ داستان :
ایده پردازی جدید بود و تا حدودی ( خیلی کم ) به داستان قتل های الفبایی شباهت داشت ، شخصیت های فوق العاده ای داشتیم که هر کدوم وجهه ای از انسان بودن رو بهمون نشون میداد و میتونستیم هر تیکه از خودمون رو تو چندین نفر پیدا کنیم.
پلات توییست یا پیچیدگی داستانی یکی از عناصر مهم ژانر میستریه  و خیلی خوب رعایت شده بود، طوری که اصلا نمیتونستی آینده رو حدس بزنی ! و در آخر،  پایان خوب و منطقی ای داشت که تو ذوق نمیزد و خیلی خیلی دوست داشتنی بود ( اگه گریه ها رو فاکتور بگیریم 🙃 )
خلاصه که ، حتما بخونیدش ، همین :))

پ.ن : کاراکتر موردعلاقتون تو کتاب کی بود ؟  
        

          خیلی از کتابارو وقتی به اواسطش میرسید میتونید پایانش رو پیش بینی کنی و چیزی غافلگیرتون نمیکنه اما این کتاب با حوادث ریز و درشتش غافلگیرتون میکنه بنظرمن خیلی خوبه دوسش داشتم
        

          جدای از پرونده و ماجرا بیشترین چیزی که برام خیلی جذاب بود این بود که بر خلاف بقیه کتاب های جنایی که کارگاه کاملا پرفکته و فقط نویسنده بخشی که معما حل میکنه رو نشون میده،این کتاب کاراگاهی خلق کرده بود که علاوه بر حل کردن پرونده داشت مشکلات و تروماهای خودشم هندل میکرد و خیلی حس واقعی بودن میداد👍