ماهی است که در گردش لاغر نشود هرگز خورشید جمال او بدریده ظلامت را

ای شاد آن زمانی کز بختِ ناگهانی جانت کنار گیرد، تن برکنار ماند

دست فشانم چو شجر، چرخ زنان همچو قمر چرخ من از رنگ زمین پاکتر از چرخ سما غزل ۱۷

عقل گوید: شش جهت حدست و بیرون راه نیست عشق گوید: راه هست و رفته ام من بارها