یادآور اول راهنمایی بود !:دی
مرا با, عینک آفتابیم به خاک بسپارید! بسپارید. بسپاید...
        

          1. به نظرم این ایده های ناب زاییده واقعیت سیاه «مردم له شده» در جامعه سرمایه داری هستند.

2. خود واقعیت مردم له شده ناشی از فروپاشی «رویای آمریکایی» است که چامسکی توضیح میدهد یعنی عدم امکان جابجا شدن بین طبقات. این خودش را در شعر سیلوراستاین به صورت ناامیدی مطلقی نشان میدهد که مدام یادآوری میکند حتی اگر وزن کم کنی، حتی اگر مشروب نخوری، حتی اگر... بالاخره میمیری.

3. فضای بسیار نزدیک به این را میشود در شاعر نسل بیت «امیری باراکا» که به خاطر سیاه پوست بودن به فرهنگ هارلم نزدیک است مشاهده کرد. سیاهپوست بودن و تاثیر گرفتن از بزرگانی مثل مالکوم ایکس و مارتین لوتر کینگ جونیور به شعر باراکا حالت اعتراضی خیلی پررنگ تری میدهد.
        

          از بهترین های سیلورستاین