این کتاب خیلی خوندنی تر و شیرین تر از کتاب "تو در قاهره خواهی مرد" هستش چون خاطرات و احوالات خود دکتر صدر از علاقه ش به فوتبال هست. رفتن به امجدیه و فوتبال دیدن و نظر خانواده ش و فوتبال گوش دادن از رادیو. و البته از نظر مرور تاریخ فوتبال ایران بسیار ارزشمند هست و از نظر جامعه شناسی هم مفیده و مثل کتاب قاهره از لحاظ تاریخی هم ارزشمنده. باز هم کلی جزئیات توی اثر هست که میشه گفت جای عواطف و احساسات اون راوی جذاب رو تنگ کرده
        

          چند ماه پیش کتاب را خواندم اما یکهو به دلم افتاد که این کتاب لایق تعریف و تمجید و تبلیغ است و باید یادداشتی بنویسم.(خصوصا که دیدم اینجا هیچ یادداشتی برایش نوشته نشده است.)
مرحوم دکتر حمیدرضا صدر را خیلی ها می شناختند،منتقد سینما،نویسنده،کارشناس و مفسّر فوتبال؛ با چنان شور و حرارتی از فوتبال میگفت که انگار از عشق میگوید!از زوایایی به فوتبال می پرداخت که کمتر گفته شده بود.
خلاصه،پسری روی سکوها وقایع نگاری نویسنده از چند دهه فوتبال در ایران است؛نه به صورت آماری و ویکی پدیایی،بلکه روایت نویسنده از بازی هایی است که خیلی هایشان را در ورزشگاه دیده،از میانه دهه ۴۰ شروع میشود و تا دهه ۷۰ امتداد می یابد؛اما فقط این نیست،فقط ماجرای فوتبال نیست،در واقع کتاب روایتی از تاریخ اجتماعی سیاسی همین دوره هم هست؛ کتاب به اکثر وقایع سیاسی مهم اشاراتی دارد،مثل عملیات پنجه عقاب که از قضا بخشی از آن قرار بوده در امجدیه عملی شود!
یا این ماجرا که مسابقه بوکس محمدعلی کلی را همه دیدند و بخاطرش مدرسه نرفتند و اتفاقا باخت،بعد همه مغموم و مایوس با تاخیر از خانه بیرون زدند،جالب آنکه همان روز راننده های اتوبوس هم اعتصاب کرده بودند!
اگر فوتبال را دوست دارید،خواندنش توصیه می شود؛ دل من که خیلی لذت بی ادا و اطوار و ساده تماشای بازی های همای تهران،روی سکوهای امجدیه را خواست.
        

          قلم آقای صدر متفاوت است.
در نوع خودش بدیع و تازه! 
اطلاعات فوتبالی اش آدم را شگفت زده می کند. 
این همه چیز را از کجا می داند این مرد؟
پسری روی سکو خودش است.. خودِ خودش با تمام عشق فوتبالی اش.