بیشعوری یک بیماری است. یک بیماری نهفته که با آزمایشات پزشکی قابل تشخیص نیست. هرکس خودش میداند بیشعور هست یا نه ؟! فقط باید قبول کند.
        

          وقتی می میرید
نمی فهید که مردهاید؛
تحمل اش فقط برای دیگران سخت است.
بیشعور بودن هم مشابه همین وضعیت است 
        

          بیشعور نباشیم، همین!
        

          کتاب خوبیه ولی آنچنان که بزرگش میکنن نیست.ولی برای امتحانش می ارزید
        

          من صوتی این کتاب رو گوش کردم و بیشتر جنبه طنز داشت که انگار میخواست به عالم و ادم ثایت بکنه بیشعور هستن
        

          کتابی مزخرف...تمامش نکردم
        

          زیاد خوشم نیومد
        

          خوندنش مفید بود. تا حدی که بدونم، بیشعوری شاخ و دم نداره. وقتایی که لجاجت می‌کنم، وقتایی که از قدرت درک و همدلیم در برخورد با بقیه استفاده نمی‌کنم، وقتایی که «دلم میخواد» و هیچ منطق و فکر و فلسفه و دین و ایمونی پشت کاری که می‌کنم، حرفی که می‌زنم نیست...«بیشعوری» درمان دفعی و مقطعی نداره؛ غریزه حیوانی -دشمن بین دوپهلوی آدمیزاد، نَفْسِ اماره- همیشه و همه‌جا هست، همیشه و همه‌جا «لأمارۀ بالسوء»و همهیشه و همه جا هم، بیشعوره! باید زور زد، خون دل خورد و همه علائم و شواهد و توطئه‌هاش رو ردیابی کرد و زور زد برای کاهش حوزه نفوذ و تخفیف اثرات سوءش...همین!
        

          بیشتر از اینکه کتاب باشد یک شیطنت روانشناسی‌ست.
تمام کارهای بد رو در چند جمله‌ی قشنگ ردیف کرده و بهت میگه بیشعور.......
چون حداقل همه‌مون یکبار هر کدوم از اینکارهارو انجام دادیم✋
بعد از خوندن این کتاب چیز خاصی یاد نمیگیری،با خوندن همین یادداشت من میتونی بگی که این کتاب رو خوندی✌️
اما یه چیزی رو نباید فراموش کنیم و اونهم اینکه شاید نوجوون با دید من این کتاب رو نخونه و بخواد به خاطر اسم نویسنده ‌کتاب که گفتنش در جمع‌های کتابخوانی کلاس داره چند تا چیز یاد بگیره.....
بیشعورهای مدنی،همین که هست،و رفتار با پدرومادر بیشعور اتفاقهای وحشتانکیه که بخواد از این کتاب تو ذهنش بمونه✍️