قشنگ بود ولی خیلی خلاصه بود. انگار نویسنده بیشتر می خواست خاطراتش را برای خودش در جایی ثبت کند تا فراموش نکند.  اما من مخاطب خیلی از خاطره ها برایم سوالات بی پاسخ به همراه داشت.
        

          شخصیت مامان را دوست داشتم و می‌فهمم چرا خانم علی‌پور بعد از این همه سال دست به قلم شده تا از ایشان و به یاد ایشان بنویسد ولی نمی‌دانم این داستان‌ها چه‌قدر نوجوان امروز را جذب می‌کند. از طرفی بعضی جاها دچار ایجاز مخل است.
دو جا غلط #هکسره دیدم و یک جا هم لفظ «حسرتانه» تعجبم را برانگیخت.
منتظر مرور زهرا می‌مانم.
        

          توضیحی که در پشت جلد اومده توقع ما را به سمت مادری طناز و شوخ طبع تر میبره. در صورتی که در کتاب مادری آرام و حامی داریم و گاهی شوخ طبع. 
برای نوجوان امروز شاید چندان جذابیت نداشته باشه و بیشتر برای نوجوانانی مناسبه که در کتابخوانی متنهای کمی دقیق تر و جدی تر میخونن.