خورخه لوئیس بورخس نویسنده، شاعر و ادیب آرژانتینی و یکی از برجسته ترین نویسندگان آمریکای لاتین بوده است. شهرت او بیشتر به خاطر نوشتن داستان کوتاه است. بسیاری از منتقدین از وی به عنوان نویسنده ای پست مدرن نام برده اند. بورخس که در سال های پایانی عمر به مرور بینایی خود را از دست می داد، قبل از مرگ کاملاً نابینا شد.این کتاب از مجموعه ی «هزارتوی بورخس» منتشر شده است؛ مجموعه ای که به راستی شامل داستان ها و نوشته هایی است که خواننده را وارد هزارتوهای معنایی و تصویری می کند. بورخس استاد تلفیق مضامینی همچون رویاها، ادیان، افسانه ها و اساطیر، حیوان ها، کتاب ها و کتابخانه ها و… بود.در بخشی از کتاب می خوانیم: او را به یاد می آورم؛ چهره ی خاموش او، قیافه ی سرخپوست وارش و عجیب دوردست بودنش را از پشت دود سیگار. انگشت های باریکش را (فکر می کنم) به یاد می آورم که مانند انگشت های چرم بافان بود. به یاد می آورم که در کنار آن دست ها یک فنجان ماته با علامت «ساحل شرقی» بود. به یاد می آورم پنجره ی خانه اش را و یک پرده ی حصیری زردرنگ را با نقاشی مات منظره ی دریاچه ای. صدایش را با وضوح به یاد می آورم…