آخرش این آیه‌ی قرآن رو به یادم آورد: «بدانید که زندگی دنیا، در حقیقت، بازی و سرگرمی و آرایش و فخرفروشی شما به یکدیگر و فزون‌جویی در اموال و فرزندان است». (حدید، ۲۰) البته با نتیجه‌گیری داستان موافق نیستم، یه جورایی تأیید رهبانیته. لذت‌های دنیا فی‌نفسه اشکالی ندارند، مهم اینه که وابسته و غرق دنیا نباشیم.
از طرفی، معاشرت با مردم و زندگی بین مردم و استفاده درست از مواهب دنیا ابزار تکامل انسانه.
در کل داستان تأمل‌برانگیزی بود.
        

          این کتاب که داستانی کوتاه بود رو با ترجمه‌ی آقای حسین کارگر بهبهانی خواندم و ابتدا میگم دو ستاره‌ای که به کتاب دادم یکیش بخاطر کیفیت خوب و روانی ترجمه بود و دومیش فقط بخاطر تلاشی که نویسنده کرده بود که یک چیزی خوب یا بد نوشته باشه٬ اما داستان از دید من سراسر پوچ و خیالی نوشته شده بود٬ داستان در ابتدا خوب شروع شد و با سوالی مهم که در ذهن خواننده می‌گذاشت یعنی (اعدام یا حبس ابد) ذهن خواننده را به سمت داستان می‌کشید اما با بیراهه رفتن و ادامه و انتهای داستان با یک موضوع تخیلی (اینکه بانکدار چرا باید اصلا چنین شرطی را با آن وکیل جوان می‌بست٬ چرا باید ۱۵ سال خرج تامین خوراک-پوشاک-نظافت-تهیه کتاب و آسایش او را در زندانی در باغ خود میکرد٬ اینکه چرا در شب آخر نگهبانان هیچ صدایی از ورود و خروج بانکدار نشنیدند و حتی خود وکیل جوان که در آن زمان مرد میانسالی بود مثل خرس خوابیده بود و بعد از خروج بانکدار ناگهان از خواب بیدار شد و از ۲ میلیونی که به او وعده داده بود گذشت و به سادگی فرار کرد) اینکه وکیل جوان در طی ۱۵ سال از عمرش به تنهایی در زندان بوده با مطالعه آن تعداد کتاب از فکر مال و پول وعده داده شده گذشت را قضاوت نمیکنم چون در شرایط او قرار ندارم اما اینکه نویسنده از موضوع اصلی داستان خارج شد و داستانی تخیلی نوشت که باور کردنش یا توجه به سوالاتی که در ذهن خواننده باقی می‌گذارد از دید من کیفیت داستان رو به شدت کاست و بعد خواندنش چیزی به دانسته‌های من اضافه نکرد.
        

          ابتدای داستان با  پرسش آغاز شد و در انتها در ابهام فرو رفتم . متوجه مفهوم داستان نشدم . لطفا برام توضیح بدین
        

          مثل همیشه عالیییی