یادداشت زینب

        آخرش این آیه‌ی قرآن رو به یادم آورد: «بدانید که زندگی دنیا، در حقیقت، بازی و سرگرمی و آرایش و فخرفروشی شما به یکدیگر و فزون‌جویی در اموال و فرزندان است». (حدید، ۲۰) البته با نتیجه‌گیری داستان موافق نیستم، یه جورایی تأیید رهبانیته. لذت‌های دنیا فی‌نفسه اشکالی ندارند، مهم اینه که وابسته و غرق دنیا نباشیم.
از طرفی، معاشرت با مردم و زندگی بین مردم و استفاده درست از مواهب دنیا ابزار تکامل انسانه.
در کل داستان تأمل‌برانگیزی بود.