این کتاب منو کشت!
بالاخره بعد از دو ماه تمومش کردم. تو این مدت همش با خودم کلنجار می رفتم که چرا یه کله نمی خونمش که تموم شه؟ و امروز بالاخره حس می کنم اتم شکافتم!
چرا؟ نه به خاطر اینکه کتاب دوست داشتنی نیست(که هست) چون زیادی فرای زندگی منه و در عین حال تنیده باهاش.
جاهایی از کتاب کاملا به مقدار تخیلتون بستگی داره و جاهایی هم کتاب کاملا آمریکایی می شه. 
به عنوان اولین تجربه از نسل بیت؛ حسم متوسط بود؛ اما خوندنش رو بهتون زمانی پیشنهاد می دم که حس می کنین زندگی واقعا هیچی جز هیچی نیست؛ یا اتفاقا برعکس!