یادداشتی بر کتاب ولگردهای دارما: 
در زمان دانشگاه وقتی ک آه در بساط نداشتم و بیشترین رغبت ب سفر و داشتم به سرم زد ک هیچهایک کنم البته ک راه دیگری هم نبود تقریبا به فاصله چند روز قبل سفر بود ک با جنبش نسل بیت آشنا شدم استاد دوستداشتنی دانشگاهم بود ک جک کراواک و کتاباش و بهم معرفی   کرد.  اول در راه و خوندم اون موقع فکر میکردم خیلی خوبه اما بعد ک ولگردها رو خوندم  بوممممم 
برای من این کتاب دلچسب تر  و پر هیجان تر بود 
چیزی ک از سفر تو ذهنم میخورد بیشتر تو این کتاب پیدا کرده بودم و این کتاب منو عاشق یه کوله و جاده کرد و اصلا ن تنها من بلکه خیلیا رو چون ک بعدش جنبش کوله پشتی راه افتاد.
        

          این کتاب منو کشت!
بالاخره بعد از دو ماه تمومش کردم. تو این مدت همش با خودم کلنجار می رفتم که چرا یه کله نمی خونمش که تموم شه؟ و امروز بالاخره حس می کنم اتم شکافتم!
چرا؟ نه به خاطر اینکه کتاب دوست داشتنی نیست(که هست) چون زیادی فرای زندگی منه و در عین حال تنیده باهاش.
جاهایی از کتاب کاملا به مقدار تخیلتون بستگی داره و جاهایی هم کتاب کاملا آمریکایی می شه. 
به عنوان اولین تجربه از نسل بیت؛ حسم متوسط بود؛ اما خوندنش رو بهتون زمانی پیشنهاد می دم که حس می کنین زندگی واقعا هیچی جز هیچی نیست؛ یا اتفاقا برعکس!