کیمورا، نانائو، لیمو، نارنگی و شاهزاده، هرکدام به دلایلی سوار شینکانسن می شوند. 
کیمورا به دنبال گرفتن انتقام پسرش است، یک ناشناس پسر کوچک او را از بالای ساختمانی به پایین هل داده و حالا پسربچه در کماست و طبق اطلاعات رسیده، ضارب مسافر شینکانسن است.
نانائو، طبق دستوری که گرفته، سوار شینکانسن می شود تا فقط یک چمدان را برداشته و در ایستگاه بعدی پیاده شود. اما نانائو مظهری از بدشانسی است، هنگام توقف قطار فردی که جلوی در خروجی است او را غافلگیر می کند و مانع از پیاده شدن او می شود و نانائو مجبور می شود تا در قطار بماند.
لیمو و نارنگی هم ماموریت دارند تا با این قطار پسر یکی از بزرگترین تبهکارهای ژاپنی را که از یک گروگان گیری نجات داده اند، صحیح و سالم به مقصد برسانند.

همه این افراد که به نوعی قاتل و آدمکش حرفه ای هستن بعلاوه شاهزاده که نوجوان به ظاهر معصومیست🙄، در یک زمان سوار شینکانسن می شوند، غافل از اتفاقاتی که این قطار در چندساعت آینده، برایشان رقم خواهد زد و آن ها را بهم مرتبط خواهد ساخت.

قطار شینکانسن یک تریلر جذاب برای من بود. ریتم و سرعت داستان بالاست و از همان صفحه های ابتدایی خواننده وارد ماجراهای خواندنی این قطار و مسافرانش می شود.
نویسنده به خوبی از عنصر تعلیق استفاده کرده و به خصوص در نیمه دوم کتاب، هیجان داستان باعث می شود تا خواننده نتواند کتاب را کنار بگذارد. 
داستان، از شخصیت پردازی خوبی هم برخوردار است. همچنین طنزی که نویسنده به کار برده است باعث جذاب تر شدن کتاب شده است.

برای من بخش هایی که لیمو و نارنگی با هم صحبت میکردند و یا در حال کل کل بودند، محبوب ترین قسمت های کتاب بود، و در کل این دونفر دوست داشتنی ترین آدمکش هایی بودند که تا به حال در کتاب ها دیده ام😁. اما برعکس آن ها شخصیت شاهزاده، قطعا جزو منفورترین های کتابیِ من قرار میگیرد😒.

از روی این کتاب فیلمی هم ساخته شده که پیشنهاد میکنم اول کتاب را بخوانید چون فیلم تمام جذابیت شخصیت ها را نابود کرده است. مثلا همه گفت و گوهای لیمو و نارنگی در کتاب هدفمند هستند و نشان دهنده ریزترین احساسات این دونفرند، اما در فیلم اصلا دقتی به این ظرافت ها نشده و همینطور خیلی از ماجراها به کل تغییر کرده اند. 

خلاصه کتاب روان و خوشخوان است و ترجمه خیلی خوبی هم دارد👌🏻. پس اگر اهل کتابهای هیجانی هستید "قطار سریع السیر شینکانسن" را از دست ندهید.

        

          ترجمه این کتاب، اندکی بهتر شده بود اما بازهم داستان کشش و گیرایی مطلوب را نداشت.