این سومین‌ کتابی هست که از ژان تولی خوندم. اما توی پرانتز بگم که آدم خواران رو از مغازه‌خودکشی و خرزهره بیشتر دوست داشتم و خرزهره در رتبه دوم قرار می‌گیره. :)) 
در آغاز باید بگم که واقعا شروع جالبی داشت. جالب به این معنا که رعب و وحشتی که موقع خوندن آدم‌خواران داشتم رو دوباره احساس کردم. شروعش مجابم کرد که برای ادامه اش کنجکاو بشم. 
اما از یک‌سوم اول کتاب به بعد، داستان خیلی یکنواخت و خطی با  سلسله قتل های بی‌پایان پیش رفت و اتفاق جالبی جز  فرو رفتن تو روحیات نه چندان انسان‌دوستانه‌ی الن، شخصیت اصلی، نیوفتاد. 
با توجه به سبک نوشتن ژان تولی و پایان بندی کتاب مغازه خودکشی، انتظار بیشتری از این کتاب داشتم اما همونطور که گفتم، داستان تا حدی یکنواخت شد که پایان هم قابل حدس بود برام. به عنوان یک کتاب جنایی انتظار بیشتری ازش داشتم، نه صرفا روایت جنایت ها.
اما در کل چیزی که از داستان برداشت کردم این بود که ترس های والدین یا حتی محیط زندگی چه تاثیرات گسترده ای میتونه روی کودک داشته باشه. تا حدی که برای کنترل و مسلط شدن به اون ترس ها، تلاش میکنه راهی پیدا بکنه و چه بسا که اون راه باعث تباهی آینده اش بشه. 
هیچ آهنگی برای گوش دادن همراه خوندن این کتاب ندارم چون هیجان زیادی برام نداشت. 
        

          کتاب ، از نظر من بین مغازه خودکشی و آدم‌خواران قرار می‌گیرد.
جذاب‌تر از مغازه خودکشی است ولی به اندازه آدم‌خواران شما را درگیر نمی کند!
        

          از اون کتابایی که واقعا نمی‌تونم بگم خوب بود یا نه.
قطعا آدم خواران ژان تولی از این بهتره ولی نمیتونم بگم از مغازه خودکشی هم بهتره یا نه. کتاب معلومه که ایده‌ای داره و به ایده‌ش در آدم خواران نزدیکه؛ ولی فکر نمی‌کنم به همون اندازه هم موفق باشه. تکه‌های جذابی داره ولی سیرش خیلی ابهام داره و آدم نمی‌دونه واقعاً این طول دادن ماجرا چه ضرورتی داشت واقعا؟ شخصیت‌ها به شدت خام هستند؛ چون اصلا اونقدر زود عوض میشن که فرصتی برای پرداختن بهشون باقی نمیمونه. با این حال دو تا کارکتر جذاب (کلاه گیس باف‌ها) داشت که حضورشون در سراسر داستان جذاب بود. خلاصه که نمیدونم. ولی فکر نمی‌کنم اگه به عقب بگردم دوباره بخونمش.
        

          برعکس کتاب قبلی که از این نویسنده خوندم (آدم خواران)
میتونم بگم اصلا این یکی و دوست نداشتم و سلیقم نبود 
یعنی هرچقدر ک کتاب قبلی ژان تولی تکان دهنده بود و ذهن ادم و درگیر میکرد این کتاب اصلا انقدر منو تحت تاثیر قرار نداد .
اگر  خودمو مجبورم نمیکردم که  کتاب و تا اخر بخونم ،همون اواسط کتاب بیخیالش میشدم! بشدت حوصله سربر بود برام و اگر که قبل از خوندن فیدبکی  گرفته بودم  ، اصلا سمت خوندنش  نمیرفتم  !🤦🏻‍♀️
        

          📎 طبق معمول طنز ژان تولی، داستانی تلخ و در عین حال، شاید بتوان گفت، شاعرانه است که در فضایی روستایی  خیالی جریان دارد. تولی با نثری موجز و تصویری، زندگی شخصیت‌هایی را روایت می‌کند که در دل طبیعتی خشن و بی‌رحم اسیر شده‌اند. داستان، بیشتر روی رابطه‌ آدم‌ها با طبیعت و با همدیگر تمرکز دارد، و از دل همین روابط تلخ و بی‌رحمانه، طنز سیاه تولی بیرون می‌آید. در این داستان، تاکید روی این است که شخصیت‌ها قربانی محیط و شرایط پیرامون خود می‌شوند.
        

          واقعا بخوام راجب این کتاب حرف بزنم میتونم از صفت عجیب استفاده کنم چون نه جز کتاب‌هایی که خیلی دوسشون داشتم و  شاهکار بودن نه جز کتاب‌هایی بود که اصلا دوسشون نداشتم
من از همون ابتدای کتاب انگیزه‌‌ام برای ادامه دادن این‌کتاب این بود که در نهایت متوجه بشم چرا داره اینکار و میکنه من یه دلیل موجه از خود شخص میخواستم ولی اینطوری نبود و بیشتر این کاری که می‌کرد بر می‌گذشت به گذشته و خانواده تروما هایی که داشت و اینکه فکر می‌کرد مامور انکو شده به نظر من میتونست یه اختلال روانی به حساب بیاد اگر توی دنیای امروز بود و اون زمان برای خرزهره حکم تسکین دهنده خودشو داشته و میگفته که‌ماموریت دارم 

        

          طبق کتابای قبلی که از ژان تولی خونده بودم (مغازه خودکشی و آدم‌خواران) این کتابو انتخاب کردم و با هیجان شروع به خواندن کردم. ولی متاسفانه حوصلمو سر برد با اینکه شاید ایده کلی داستان و شخصیت الن و کاری که میکرد، برام هیجانی بود.
به سختی تمومش کردم
        

          خوب طبق خلاصه ای که از کتاب اومده داستان درباره الن هست دختری که در قالب یه آشپز آدم میکشه و همه ی کتاب حول محور همینه و دقیقا نود درصد کتاب درباره ی قتل هایی هست که الن انجام میده و قطعا با خودتون میگین خوب که چی انگیزت چیه واسه این قتل‌ها و خیلی جاها از خونسردی و رفتار الن حرص میخوری و دوست داری خفش کنی اما این روند داستانه و خوب یکم حوصله سربر هست به نظرم به خاطر اینکه یکم روندش کند هست و کشش کمه چون هیچ هدفی از کار این دختر گفته نمیشه اما باید صبور باشین چون یه نکته ی روانشناختی داره کتاب و درآخر احتمالا تا حدی جواب سوالتونو پیدا کنید. کتاب یه سری کلمه ی سخت داشت که من معنیشونو نمیدونستم و حتی تلفظشونو. در کل من نمیدونم چه  امتیازی به این کتاب بدم چون سلیقه من نبود. اما ایده داستان برام جدید بود و اولین کتابی بود که از این نویسنده خوندم.
        

          **به نظرم نسبت به دو کتاب قبلی نویسنده افت داشت. من دو اثر قبل رو بیشتر پسندیدم. تکرار داشت. از تکرار در داستان بیزارم. اصلا از هیجان کتاب های قبلی خبری نبود.
** به نظرم ۲ یا ۳ از ۵ امتیاز مناسبیه. 
**مترجم روان ترجمه نکرده بود. حالا یا به دلیل اینکه میخواسته شبیه اثر باشه و قلم‌نویسنده هم همینطوری بوده یا نه علاقه مترجم بوده.