یادداشت سید محمد بهروزنژاد

                "آلن پو" استاد نوشتن داستان های  سیاه است .
 در داستان های او هیچ خوشی و خوشبختی نمی بینید ، به جای آن ، تا دلتان بخواهد پر است از  بدبختی ، جنایت ، بیماران روانی ، اسکلت، مرگ و هرچیز دیگری که برای ترسیدن عده ای و لذت بردن گروه دیگر نیاز است!.
"پو" خودش زندگی درست و حسابی نداشته :
 در یک سالگی ، پدرش خانواده را ول می کند می رود و یک سال بعد از آن هم مادرش می میرد و خانواده ای سرپرستی اش را قبول می کند . نامزدش هم که با کس دیگری ازدواج می کند. بعد از ازدواجِ "پو"  با زن دیگری ، زنش به خاطر سل می میرد و آخر هم که او را در بیغوله ای مرده پیدا می کنند.
خدا وکیلی از داستان های همچین آدمی چه انتظاری دارید ؟!
..........
بگذریم.
..........
ظاهرا او اولین کسی ست که داستان کوتاه را قاعده مند کرده. 
 این هم نقل به مضمونِ  تعدادی از نظرات او:

 «در نوشتن داستان کوتاه باید هدف تاثیر واحد باشد و تمام اهداف جنبى کنار بروند و تمام کلمات و عناصر داستان باید به این سو، سمت گیرى شده و چیزى اضافه بر آن نباید وجود داشته باشد .»
...............................................................................
 «داستانی کوتاه است که بشود آن را در یک نشست خواند.»
..............................................................................
« داستان ، باید سرگرم کننده باشد و خالی از پند و اندرز.» 
(استاد کلا با ادبیات تعلیمی مشکل داشتند!.)
............................................................................
این مجموعه برگزیده 19 داستان کوتاه از اوست که می شود گفت تمام داستان های معروف و مهمش را دارد . وقتی این مجموعه را می خوانید متوجه می شوید خیلی از عناصر ژانر وحشت و پلیسی و کارآگاهی از داستان های "آلن پو" گرفته شده ، حتی اگر  داستان های "شرلوک" را خوانده باشید در دو داستانِ این مجموعه ، شخصیتی را می بیند که انگار پیش نویس "شرلوک" است . 
فکر کنم  مرحوم "کانن دویل" از جناب "آلن پو" برای خلق "شرلوک" اسکی رفته ، خدایشان بیامرزد!.

اگر بخواهم در یک کلمه داستان های این مجموعه را توصیف کنم ، بهترین کلمه "مریض" است!.

پ.ن: بعد از خواندن این مجموعه ، حتما فیلم "کلاغ" را تماشا کنید که پر است از اشاراتی به این داستان ها.