یادداشت محدثه سلمانی

        النور و پارک رو توی حال خیلی بدی خوندم. زیر منگنه سمینار و بعد از یک روز پرکار توی آزمایشگاه درحالی که از شش صبح بیدار بودم و قطعا زودتر از دوی نصف شب کارام تموم نمی شد!
النور و پارک یک کتاب عاشقانه تین ایجریه که از زبان دو تا شخصیت اصلی یعنی النور و پارک روایت می شه. پدر پارک آمریکایی و مادرش کره ایه و النور بچه ی یک خانواده از هم پاشیده س.
زاویه دید به تناوب بین النور و پارک  جا به جا می شه. البته اگر بخوام بهتر بگم انگار النور و پارک  اتفاقات و افکار و احساسات روزمره شون رو برای مخاطب تعریف می کنن. از این زاویه دیدها خوشم اومد چون چیزهایی از النور و پارک می دونستی که خودشون درباره هم نمی دونستن و اثر هر رفتار یکی رو روی احساسات و زندگی اون یکی دیگه می دیدی.
سیر داستان هم تفاوتی با بقیه داستان های عشق دبیرستانی آمریکایی نداشت. اگرچه که یک جاهایی حس می کردم خیلی منطقی پیش نمی ره و عیب هایی هم داره.
بین شخصیت ها از مامان پارک خیلی خوشم اومد. خود النور و پارک رو هم دوست داشتم اگرچه که النور به نظرم باید تلخ تر از این شخصیت پردازی می شد. 
پایان داستان رو دوست داشتم و باهاش گریه کردم.
برای من سخته که این کتاب رو درست قضاوت کنم. می دونم توی زندگی واقعی النورها اینقدر شانس نمیارن و واقعیت برای اینجور آدم ها تلخ تر و دردناک تر از این قصه نوجوانانه س اما خب چه اشکالی داره که حداقل توی کتاب ها چنین پایان و زندگی ای ببینیم؟ دروغ چرا، حس عاشقانه کتاب طوری روم اثر گذاشت که سمینار و کارای درهم برهمم یادم رفت و  وقتی دم غروب از  آزمایشگاه زدم بیرون یک حال خوش پاییزی ای داشتم.
شاید بعدا کتاب رو دوباره بخونم و درباره ش بتونم بهتر قضاوت کنم و کمتر یا بیشتر دوستش داشته باشم.