یادداشت زهرا دشتی

                کتاب ابوباران، از روزگار کودکی نجیب(اسم جهادی این رزمنده‌ی فاطمیون) شروع می‌شه، از مشکلاتی که به عنوان یک غیرایرانی که در ایران متولد شده داشته، کشش اش به سمت وطن اجدادی‌اش افغانستان و بعد سرگردانی و بی‌وطنی و حتی سودای رفتن به اروپا. و بعد تحولی که براش رخ می ده و راه خودش رو پیدا می کنه و به  مدافعان حرم می پیونده. از این جا به بعد، بیشتر فضا، فضای حال و هوای جبهه ها و جنگ با داعش و معارضان سوری هست. گهگاه به مسائلی که مربوط به مشکلاتی که ناشی از اختلاف ملیت های افراد حاضر در اون فضاست می پردازه اما محوریت نداره.
نکات جالبی از حال و هوا نوع جنگ سوره با داعش و معارضین داره. کاملا با تصور من از این جنگ متفاوت بود. فضای عجیبی بوده. هر دو طرف از اتحاد گروه های مختلف بودند و همین باعث تفاوت های عجیب و صحنه های عجیب تری شده.
فضا و صحنه ها با جبهه های دفاع مقدس ما بسیار متفاوته و از این وجه برای کسانی که با ادبیات دفاع مقدس انس و آشنایی دارند، حرفهای بدیعی داره. 
روایت جذاب و روان بود. کشش خوبی داشت و خوش خوان بود. دور از مقدس سازی و مدینه فاضله سازی.
کتاب با خداحافظی این رزمنده بزرگوار از جبهه های دفاع از حرم به پایان می رسه.