یادداشت زهرا دشتی

        

سباستین، نامی است که ایبیس زن کوبایی که اتاقی در خانه‌اش را به منصور ضابطیان در هاوانا، اجاره داده روی او گذاشته است: خوانش اشتباهی از کلمه ضابطیان که حاضر به اصلاحش هم نیست. ضابطیان خوش ذوقانه این نام را بر کتابش می‌گذارد. 
کوبا کشوری که ما آن را با فیدل کاسترو می‌شناسیم و درگیری با آمریکا. ضابطیان این کشور را در روزهایی که زمزمه بهبود روابط بین آمریکا و کوباست برای سفر انتخاب می‌کند و در سفری بیست روزه در مارس و آوریل ۲۰۱۶ راهی این کشور در آمریکای لاتین می‌شود، کشوری با مزرعه‌های توتون و نیشکر. تضاد فقر و شادی است چیزی است که منصور ضابطیان در کوبا می‌بیند، چیزی که با منطق عموم جهان در تضاد است. اما مردم کوبا گویا آموخته‌اند که با وجود فقر و زندگی به شدت صرفه‌جویانه، شاد زندگی کنند.  پاکیزگی و استفاده تا حد نابودی از هر وسیله است، حتی بطری‌های آب معدنی! 
خلق و خوی راحت و مهمان دوستانه مردم کوبا که در عین فقر مادی با خوشرویی و لبخند با دیگران برخورد می‌کنند و آماده کمک به دیگران هستند نکته‌ی جالبی بود که در لابه‌لای صفحات کتاب یافتم. فرهنگ جیره بندی و کوپنی و دولتی بودن همه چیز، نکته‌ی دیگری از زندگی در کوباست. 
روایت شیرین ضابطیان از این سفر با تصاویری جذاب کامل می‌شود. تصاویری از مکان‌ها و مردمانی از نژاد‌های مختلف که هیچ کدام البته نژاد بومی اصیل این خطه نیستند.، اما در کنار هم همزیستی دارند.
این کتاب کم حجم اما جذاب توسط نشر مثلث چاپ و منتشر شده است.