یادداشت سمیرا علیاصغری
مطمئنم هیچ مردی اندازه ما زنها، برای زندگی، عشق، بچه و شغل، مردونه مبارزه نکرده؛ مردونه و هر روز! این کتاب یک روایت زنانه است از رنجی که میبریم. پایان خوش و اتصالِ خوبِ داستانهای مجازیش، تلخی اول کتاب رو میشوره. اولش فکر نمیکردم از کتاب خوشم بیاد، ولی لذت بردم و آخرش دیدم که این کتاب در سال ۲۰۱۸ پرفروشترین رمان فرانسه شده که از نظر من حقش بوده. اون جملهی تلموذم که عین آیهی قرآنه!
22
(0/1000)
نظرات
ما انتخاب نکردیم که رنج بکشیم. اگر مردی در معدن کار میکنه قطعا مادر، همسر یا دختری داره که بارِ رنجشو باهاش تقسیم میکنه وهمیشه زنان هستند که توی ذهن و قلبشون بارِ رنجهای خودشون و خانواده رو بهدوش میکشند. اما آیا مردی هست که دلش برای سختیِ کارِ خانهداری بسوزه؟ سختیِ بچهداری؟ کسی هست که از رنجِ ما ناراحت باشه؟ گذشته از همه اینحرفا، نظرمن، برداشتی بود که از کتاب داشتم. میشه بخونیدش و خودتون قضاوت کنید.
0
مگه ما انتخاب کردیم که رنج بکشیم؟ یعنی شما معتقدید همهٔ مواردی که عرض کردم اعم از مرگ مردان در جنگ، انحصار مشاغل سخت برای مردان و طول عمر و امید به زندگی کمتر همه انتخابهای آقایون بوده؟! اما بچهداری و خانهداری انتخاب خانمها نبوده؟! و برام جالبه که پخت و پز و رفتوروب رو سختتر از کشته شدن در جنگ یا تنفس در چندصدمتری عمق زمین یا جوشکاری در ارتفاع چندده متری میدونید! طبیعیه وقتی تصور صحیحی از سختی ندارید چنین قضاوت غلطی میکنید.
1
0
رنج کشیدن که به تحمل کارِ سخت فیزیکی نیست. من دربارهی زخمهایی که با روح متحمل میشیم حرف میزنم.
0
و البته اضافه کنم که در جنگ، هم مردها کشته میشن، هم زنان. مردها غالبا با لباس نظامی و زنان غالبا با پیراهن گلدار.
2
0
۱.پس مردها رنج روحی ندارن؟ و معتقدید رنج جسمانی با رنج روحی هیچ ارتباطی نداره، درسته؟ منظورتون از «مردونه جنگیدن برای شغل و زندگی و فرزندان» دقیقا همین بود؟ ۲. برید به آمار کشتهشدگان جنگها از زمان انسانهای نخستین تا همین امروز نگاه کنید ببینید چند درصدشون مرد و چند درصدشون زن بودند. چون در جوامع مردسالار ما (!) خودکشی یک زن همیشه پوشش رسانهای داره اما مرگ ناعادلانه هزاران مرد جذابیت چندانی ن
0
آیا من منکرِ کشتهشدنِ مردان در جنگم؟خداوند در خلقت و نهادِ شما ظرفیت انجام کار سخت رو قرار داده این لوسبازیا چیه دیگه؟ :)) منکرِ رنجِ روحی مردان هم نشدم، اما اولا ما بیشتر تجربهاش میکنیم چون خداوند به ما ظرفیت عاطفیبودن هم داده، دوما خودمون عذابوجدانهای بیدلیل در رابطه با خانواده داریم، که عموما شما مردها ندارید و از خونسردیتونه. بحثِ من و شما سرِ اختلاف در خلقت زنومرده، و راه به جایی نخواهد برد.
0
منم اینجا در ادامه ی صحبت شما یه مثال بزنم. فرض کنید مادر خانواده دانشجوئه، چقدر باید حواسش باشه تا امور تحصیلیش باعث رسیدگی کمتر به بچه و خونه نشه؟ چقدر بایدعذاب وجدان بکشه وقتی کودکشو میذاره پیش دیگران یا حتی مهد؟ اگه پدر خانواده هم دانشجو باشه همین مسائل رو داره؟ قطعا نه
1
0
علی دائمی
1401/07/27
0