کاش فقط داستان اسمیتا و لالیتا رو نوشته بود، خیلی مشتاق بودم بدونم چه اتفاقی براشون میفته... 
نسبتا جذاب و پرکششه و ترجمه‌ی روانی داره. پیشنهاد می‌شه، مخصوصا اگر دیشب از طاقچه هدیه گرفتید :)

+ این رمانایی که در مورد هندن رسما منو نابود می‌کنن! این حجم از ظلم و بی‌رحمی نسبت به کسی که شبیه خودشونه، به زبون خودشون صحبت می‌کنه، اما یک خونه اون‌طرف‌تر دنیا اومده وحشتناکه، وحشتناک...
++ نویسنده چقدر از سیک‌ها خوشش میاد :)
          

            خوب به نظر می رسد هر چه در کره ی خاکی چرخ بزنی و مرزها را پشت سر بگذاری  ، حکایت زنان و تبعیض ها و مسائل  آنان همچنان باقی ست. در شرق و غرب عالم هم فرقی ندارد. جامعه پیشرو صنعتی ، ملل عقب مانده و در حال توسعه هم بازی واژگان است با معنایی گنگ و مبهم برای هر کدام . داستان مصایب نسوان در همه ی جوامع یکسان است شاید فقط  زبان روایان متفاوت باشد. 
سه روایت از سه زن در نقاطی جدا از هم . خط سیرهایی از حوادث که در یکجا با هم تلاقی میکنند. شخصیت های داستان خواهان تغیر هستند ، تلاش می کنند از بن بست ایجاد شده توسط  باورها ، عرف اجتماعی و سنت های جامعه خارج شوند. مسیری دشوار که رنج و مرارت های بسیاری برایشان دارد. باید از تابوها و کاست های طبقاتی گذر کنند . آنان فقط امیدشان طلوع خورشید فرداست. روزی شاید بهتر از دیروزشان. تاثیر  اعمال انسانها بر سرنوشت یکدیگر  جالب است یکی برای خدای باورهایش  تنها سرمایه اش را  میدهد تا دیگری  با آن شغل و خانواده ی  خودرا حفظ کند  و یکی دیگر با آن از تنگنا می گریزد . من دو  روایت اسمیتا از  هند وجولیا از پالرمو  را بیشتر پسندیدم و فکر میکنم همین دو شخصیت و روایت آنها میتوانست کتاب را  بدون نیاز به روایت سوم سارا،  یک اثر خواندنی تر کند . خوب همین  دیگه. 
          

            سلام
داستان، روان بود. بدون افت و فرود.
آنقدر کشش داشت که بخوانی تا بدانی چه شد
ولی
آنگونه هم نیست که مثلا از خوابت بزنی برای ادامه داستان.
دوستش داشتم.
          

            مطمئنم هیچ مردی اندازه ما زن‌ها، برای زندگی، عشق، بچه و شغل، مردونه مبارزه نکرده؛ مردونه و هر روز!
این کتاب یک روایت زنانه است از رنجی که می‌بریم. پایان خوش و اتصالِ خوبِ داستان‌های مجازیش، تلخی اول کتاب رو می‌شوره.
اولش فکر نمی‌کردم از کتاب خوشم بیاد، ولی لذت بردم و آخرش دیدم که این کتاب در سال ۲۰۱۸ پرفروش‌ترین رمان فرانسه شده که از نظر من حقش بوده.
اون جمله‌ی تلموذم که عین آیه‌ی قرآنه!