یادداشت عینکی خوش‌قلب

        این جلد، یکی مانده‌ به آخرین جلد از مجموعه دلتورا است. یادداشت مربوط به کل مجموعه را برای جلد اول "جنگل‌های سکوت" نوشته‌ام.

اما این جلد! اگر بخواهم انتخاب کنم، دره‌ی گمشدگان، جلد موردعلاقه‌ی من در کل مجموعه است. شاید چون معمایی‌ترین بخش مجموعه است و لیف و باردا و جاسمین برای پیدا کردن آخرین گوهر ناچارند از سد پیرمرد دره‌ی گمشدگان عبور کنند. فضایی که در آن هستند شبیه یک اتاق فرار واقعی است (خیلی پیش از اینکه چیزی به نام اتاق فرار در جهان واقع وجود داشته باشد.) و معماهای داستان و هیجان کشف‌های لحظه آخری موجب می‌شود که نفس خواننده بگیرد. (یا حداقل ده سالگی من واقعاً نفسش گرفت.)

فضای دره گمشدگان و دلهره‌ی رهایی از آن را هنوز هم خاطرم هست و واقعاً یک کتاب خوب چه چیز دیگری لازم دارد؟