کتاب، کتابِ بدیه، در یک کلام! اما چرا؟

یکی از دوستان گفت در همین یادداشت‌های بهخوان گفت که انگار نویسنده به دنبال اینه که فقط نظرات خودشو به خارجیا منتقل کنه و اصلا ازشون چیزی نمی‌پذیره و متاثر نمی‌شه، چون ما فک می‌کنیم خیعلی باحالیم و راهمون درسته، و من بینهایت این نظرو قبول دارم! این همه ملت می‌رن خارج، چیزی یاد می‌گیرن و تجربیات ارزشمندشون رو به ایران می‌آرن، این همه ملت در همنشینی با دیگری از شنیدن عقاید و تجربیات و زیست متفاوت دیگری استفاده می‌کنن، نویسنده آیا تاثیری از دیگری پذیرفته؟ هیچ!

بالفرض نویسنده نیازی به تاثیر پذیرفتن از دیگری نداشته یا فرانسه چیزی برای او به ارمغان نیاورده، بالفرض رسالتی داشته که ملت فرانسه رو درست کنه و هدایت‌شون کنه، با فرض همه این‌ها، آیا این وظیفه و رسالت رو درست انجام داده؟ خیر. دغدغه‌های نویسنده دغدغه‌های والایی نیستند، این که حجابشو حفظ کنه، این که با مردا دست نده، این که در بحث (در اصل جدل) با ملحدین و مسیحیان پیروز بشه، همین! آخری شاید کمی والاتر به نظر برسه، ولی خب بحث نویسنده با مسیحیان و ملحدین رنگ و بوی دعوا و جدل و رو کم کنی و "من درست می‌گم" داره تا یه بحثی که هر دو طرف ازش یادبگیرن و گفت و گوی آزادانه داشته باشن، کاملا فضای بحث‌های نویسنده ایدئولوژیکه و در پایان هم موفق می‌شن یک غیرمسلمان رو مسلمان کنند و این می‌شود نشانه موفقیت نویسنده. نویسنده وقتی می‌ره کلیسا دنبال یادگیری نیست، دنبال این نیست که مسئول کلیسا چیز باارزشی بهش اعطا کنه، حرفی، تجربه‌ای، دانشی... هیچی. صرفا می‌خواد بهش نشون بده منِ محجبه مسلمان درست می‌گم...

خلاصه کتاب خوبی نیست، شاید بعضیا دوست داشته باشن.