یادداشت motahare ghaderi

                اولش خواستم سه تا ستاره بدم ولی به خاطر تصویرگریش 4 تا دادم
این کتاب کتابیه که همه ازش تعریف میکنن و وقتی تعریفای بقیه رو میشنوید به شدت متقاعد میشید که قطعا عالیه و قطعا باید بخونمش
شروع داستان هم شاهدی بر این مدعاست. با خودت میگی آخجون چه کتاب کودک دلچسبی... چه دختر کوچولولی ناز عاشق کتابی...
ولی برای من قصه از یه جاییش ناامید کننده شد.
البته من نه نویسنده ی کودکم نه منتقد ادبیات کودکان و نه کارشناس ادبیات کودک و نمیدونم ایرادی که من به قصه وارد میکنم آیا اصلا از نقطه نظر فنی وارده به این داستان یا نه. من یه آدم بزرگِ علاقه مند به ادبیات کودکم که داستانو به عینک آدم بزرگانه ی خودم خوندم.
از یه جایی توی داستان ایده های متعددی مطرح میشن و همه رها میشن. آخرش نمی فهمی ماجرای نجات کتاب های خونده نشده چی میشن، به نظرم خیلی خوب میشد از پتانسیل بچه های مدرسه که به واسطه ی آنا جذب داستان والدمار سایر شدن و حتی معلمشون برای نجات کتاب ها استفاده کرد. ولی کلا دانش آموزا از یه جا به بعد کنار گذاشته شدن، ماجرای نجات کتابها با 50 تا کتابی که آنا خوند به فراموشی سپرده شد و ماجرای والدمار سایر مطرح شد و بعد از اونهمه برانگیختگی که مثلا تو مدرسه  بعد از اون تو شهر به وجود اومد دوباره ماجرا فقط به آنا معطوف شد و ترسش از پیری و کشف ماجرای والدمار سایر
. حتی کشف و شهود آنا در باره ی انتهای داستان هم خیلی باور ناپذیر بود. من به عنوان یه بزرگسال توش موندم. بعید میدونم وقتی دختر کوچولوم بزرگ شد و این داستان رو خوند سردرگم نشه تو این بخش داستان . خیلی حکمت بزرگسالانه ای داشت این بخشش!!! ولی خب راه حلی که در انتها برای ترس آنا از پیری و بزرگ شدن مطرح میکنه خیلی دلچسبه. من خودم ازش آرامش گرفتم و میتونم ازش تو زندگیم استفاده کنم

فک کنم خیلی سختگیرانه نظر دادم.