یادداشت امیرعباس شاهسواری

        چرا باید کتاب (( اسراییلی که من دیدم نه صلح، نه حرف اضافه )) را خواند 
پس از گذشت ۴۶ سال از انقلاب اسلامی که مسئله فلسطین جز اصلی ترین مسائل آن بوده،روز به روز بر اهمیت اش افزوده می شود.خصوصا بعد از عملیات غرورآفرین هفت اکتبر توسط نیروهای حماس،در این ۴۶ سال اما این مسئله اصلی جمهوری اسلامی در لایه هایی وارد نشد .لایه ای به اسم آموزش و پرورش،لایه ای که در تمام دنیا هزینه های گزافی بابت آموزش به فرزندان کشور خود پرداخت می شود که در راستای راهبرد سیاسی کشور خود، رشد و نمو کنند .اما در ایران لایه آموزشی انگار بی طرف به کلان مسائل جمهوری اسلامی، خود را کنار کشیده است .درس هایی که در ۱۲ سال به دانش آموزان داده می شود ناظر به اهداف جمهوری اسلامی جلو نمی رود .مثلاً درس جغرافیا،انگار همان درس جغرافیای زمان طاغوت است که تنها آمار و ارقام سرشماری های جمعیت آن به روز می شود.اطلاعاتی که دانش آموزان با یک جستجوی کوتاه در اینترنت می توانند به دست بیاورند، اما جای جغرافیای سیاسی متناظر با اهداف انقلاب اسلامی خالی است .مثلاً چرا نباید نقشه غرب آسیا را در این درس بیشتر مورد توجه قرار داد، یا اینکه دانش آموز، نقشه فلسطین و کشورهای اطراف اش را با جزییات به خاطر بسپارد و درباره ی فلسطین اطلاعات بیشتری کسب کند 

                                                         ***
اما کتابی که میخواهم معرفی کنم یک سفرنامه منحصر به فرد است که تا حدودی این خلا لایه آموزشی را در می کند .و اگر نظر دکتر محمدجوادفر، رئیس مرکز مطالعات سفرنامه را قبول کنیم مبنی بر اینکه سفرنامه یک چهار راه است.چهار راهی بین علوم اجتماعی و تاریخ و ادبیات و جغرافیا، پس نه تنها در جغرافیا بلکه در سه درس دیگر نیز این کم کاری را پوشش می دهد .
                                                                   ***
عاطف حزین خبرنگار مصری نشریه ((اخبار الیوم))است که یک روز دوشنبه که معمولا تا لنگ‌ ظهر می خوابیده، توسط سردبیر بیدار می شود و متوجه می شد که باید به یک سفر اجباری برود، سفری اجباری به سرزمینی که از آن متنفر است یعنی اسرائیل!او ده روز به سرزمین های اشغالی می رود به تل آویو و قدس و حتی غزه و در تمام طول سفر،جزئیات را مو به مو بازگو می کند .از برخوردهایش در فرودگاه تا راننده تاکسی تا رفتار سفیر مصر در اسرائیل و ....با توجه به روزنامه نگار بودن عاطف حزین و قلم زنی هر روزه او، قلم کتاب بسیار قوی و پر از توصیفات زنده و جان دار است و به لحاظ ادبی، قابل قبول است.به لحاظ تاریخی هم کتاب مورد توجهی است.سفر عاطف حزین در سال ۱۹۹۶ بوده است یعنی ۲۸سال پیش، درست بعد از پیمان های اسلو و ترور اسحاق رابین،پنجمین نخست وزیر اسرائیل که توسط ایگال عمیر به قتل رسیده بود .پس در برهه ای تاریخی و سرنوشت ساز بوده است و مضاف بر اینکه کتاب پر است از ارجاعات نویسنده به کودکی خود که مقارن است با جنگ شش روزه اعراب با اسرائیل و آواره شدنش از شهر و دیار خود بوده است .علاوه بر زمان خاص، خود راوی نیز خاص است .عاطف حزین از طرفداران پیمان اسلو و صلح با اسرائیل و از مخالفان جدی حماس است همین است که روایت او را برای ما که در کنار حماس ایستاده ایم خواندنی تر می کند.این کتاب به لحاظ علوم اجتماعی نیز کارکردهای مهمی دارد،نشان دادن روابط اجتماعی عرب های صهیون و صهیونیست ها و رفتار آنها با یک خبرنگار مصری و شوق اشتیاق مصری های گیرافتاده در بین صهیونیست ها برای بازگشت و ...به لحاظ جغرافیایی نیز به ما تصویری مناسب از فلسطین ارائه می دهد .تصویری چنان با جزئیات که ماه ها در خاطرات بماند .
این کتاب خوب توسط وحید خضاب که کارشناس مسائل فلسطین است و مترجم کتاب هایی نظیر : تو زودتر بکش ، پدر معنوی حزب الله، ده غلط مشهور درباره اسرائیل و  ....او در این کتاب نیز به سان دیگر کارهایش،حفظ امانت کرده و با اینکه در برخی موارد نظر نویسنده کاملا با او مخالف بوده ، در متن دستی نبرده و در پاورقی توضیحات خود را آورده است .این کتاب خوب توسط نشر شهید کاظمی روانه بازار شده است .