بریده‌ کتاب‌های کافکا در کرانه

طبعاً من هیچ دوست و رفیقی ندارم. دیواری دورم کشیده‌ام و نمی‌گذارم کسی وارد آن شود و خودم هم سعی نمی‌کنم از آن بیرون بروم. چه کسی چنین آدمی را دوست دارد؟ همه از دور مرا می‌پایند. شاید از من بدشان بیاید، یا حتی از من بترسند، اما خوشحالم که کسی مزاحمم نمی‌شود.

عجیب است ... مردم به دنیا می آیند که زندگی کنند. درست؟! اما هرچه بیشتر زندگی کردم بیشتر آنچه را که در درونم بود از دست دادم و کارم به آنجا رسید که خالی شدم. هرچه بیشتر زندگی کنم خالی تر و بی ارزش تر میشوم

ولی من شخصیت ندارم. همینطور احساسات `شاید شکل بگیرم، شاید حرف بزنم، اما نه خدایم و نه بودا ، بلکه موجودی بس احساسم که قلبش این چنین از انسان متمایز است.'

تو از تصور می‌ترسی. و از رؤیاها حتی بیشتر از آن. از مسئولیتی که با رؤیاها آغاز می‌شود می‌ترسی. اما باید بخوابی و رؤیاها بخشی از خواب است. وقتی بیدار شدی می‌توانی تخیلت را سرکوب کنی. اما نمی‌توانی رؤیاها را سرکوب کنی.

اوشیما می‌گوید:<< آدم‌های کورذهن فاقد قوه تخیل،آدم‌های متعصب،نظریه‌های جدا شده از واقعیت،اصطلاحات توخالی،عقاید آرمانگرایی زورکی و سیستم‌های انعطاف ناپذیر؛این‌ها چیزاییه که من رو می‌ترسونه. این چیزیه که کاملاً ازش می‌ترسم و بیزارم. خطاهای فردی توی قضاوت‌ها غالباً اصلاح شدنی‌اند. مادامی که جرات پذیرفتن اشتباهاتت رو داشته باشی،همه چیز می‌تونه عوض بشه اما ذهن افراد کوته نظر و متعصبی که قدرت تخیل ندارند مثل انگل‌هایی می‌مونه که به جمعیت سرایت می‌کنند و تغییر شکل میدن و رشد می‌کنند.>>

- به نظر شما موسیقی قدرت آن را دارد که آدم را عوض کند؟ چنانکه به قطعه‌ای گوش بدهید و از درون دستخوش تحولات عمیقی شوید؟ اوشیما سر جنباند. " حتما، می‌شود. ما تجربه‌ای می‌کنیم- مثل واکنش شیمیایی- که چیزی را در درون ما از حالی به حال دیگر درمی‌آورد. بعدها که خودمان را محک می‌زنیم، پی می‌بریم که همه معیارهایی که با آنها زندگی کرده‌ایم درجه دیگری پیدا کرده‌اند و در جهان دیگری با راههای نامنتظر به روی ما گشوده شده‌است. بله، من چنین تجربه‌ای کرده‌ام. نه همیشه، اما به هرحال شده. درست مثل عاشق شدن."

وفتی از طوفان بیرون بیایید، شما همان آدم سابقی نیستید که قدم به داخل طوفان گذاشته‌اید.

دنیا فضای عظیمی است، اما فضایی که در برت گیرد - لازم نیست چندان بزرگ باشد - جایی پیدا نمی‌شود. صدا را می جویی ، اما چه می یابی؟ سکوت. سکوت را میجویی ، اما حدس بزن چه می یابی ؟ آنچه بارها و بارها میشنوی همین فال است . و گاهی این صدای پیشگویانه کلید راز آمیزی را که در اعماق مغزت نهفته است می‌زند.