بریده‌ کتاب‌های پرنده به پرنده: درس هایی چند درباره نوشتن و زندگی

در اهمیت انتخاب راوی اگر روای شما کسی باشد که درک و برداشت ویژه‌اش از اشیا و امور، شما را مجذوب می‌کند؛ دیگر مهم نخواهد بود برای مدت طولانی چیزی در روایت اتفاق نیافتد.

ذهن من، اگر به خودش و امکاناتی که دارد گذاشته شود، بخش اعظم وقتش را صرف گفت‌و‌گو با آدم‌هایی می‌کند که حی و حاضر نیستند.

برای برخی از ما، کتاب‌ها تقریبا به اندازه هر چیز دیگری که روی زمین هست مهم‌اند. چه معجزه‌ای است اینکه از دل این مستطیل‌های تخت و سفت، جهان‌های مختلف پشت‌سرهم منکشف می‌شوند.....آنها سرشار از همه آن چیزهایی هستند که در زندگی واقعی نصیبتان نمی‌شود.....سپاس و قدردانی من برای نوشتار خوب بی‌حدومرز است؛ من برای نوشتار خوب همان‌گونه سپاسگزارم که برای اقیانوس هستم. شما نیستید؟

غالبا حال همه ما موقع نوشتن شبیه حال کسی‌ است که دندانش را می‌کشند، حتی آن نویسندگانی که نثرشان به طبیعی‌ترین و روان‌ترین شکل ممکن از قلمشان جاری می‌شود.

در تمام دوران کودکی ام بر این باور بودم که نحوه ی فکر کردن من با نحوه ی فکر کردن بچه های دیگر فرق دارد.طرز فکر من لزوما عمیق تر نبود،اما در اعماق وجودم کشاکشی برپا بود تا شیوه ای خلاق یا معنوی یا زیبایی شناختی برای دیدن جهان پیدا کنم و آن را در سرم سامان بخشم.

یکی از مواهب نویسنده بودن آن است که به شما دلیل و بهانه‌ای برای انجام دادن کارهای مختلف، رفتن به جاهای مختلف و سِیر و سیاحت می‌دهد. موهبت دیگر نویسنده بودن آن است که نوشتن شما را برمی‌انگیزد تا به زندگی، آنطور که نرم و آهسته، یا سراسیمه و پرشتاب، در اطرافتان می‌گذرد دقیق‌تر نگاه کنید.

موهبت دیگر نویسنده بودن آن است که نوشتن شما را برمی انگیزد تا به زندگی، آن طور که نرم و آهسته یا سراسیمه و پرشتاب ،در اطرافتان میگذرد دقیق تر نگاه کنید.

در اهمیت انتخاب راوی ۲ داشتن یک راوی دوست داشتنی مثل داشتن دوست بزرگی است که هم‌صحبتی با او را دوست دارید، ذهنش را دوست دارید، اظهار نظرهایش در باره مسائل جاری اظهار نظرهایی است که تماما توجه‌تان را جلب می‌کند، کسی که وادارتان می‌کند بلند بلند بخندید و همیشه می‌خواهید گفته هایش را بدزدید.