بریده‌ کتاب‌های اقیانوس انتهای جاده

دلم برای دوران کودکی تنگ نمی‌شود اما دلم برای لذت‌های کوچکی که داشتم تنگ می‌شود.

بعضی‌وقت‌ها که در آینه نگاه می‌کنم، چهره پدرم را می‌بینم، نه خودم را، و لبخندهایی را که قبل از بیرون رفتن در آینه به خودش می‌زد به خاطر می‌آورم.

به هر حال کتاب ها از آدم ها مطمئن تر بودند.

+ نمره‌ی قبولی گرفتم؟ - انسان بودن نمره‌ی قبولی یا ردی نداره، عزیزم.

کنار بخاری دیواری بچه گربه داشت یک نعلبکی شیرخامه‌دار را لیس می‌زد و چنان بلند خُرخُر می‌کرد که از آن سوی اتاق صدایش را می‌شنیدم. کاش من هم می‌توانستم خُرخُر کنم. در آن صورت مدام این کار را می‌کردم.