بریده‌ کتاب‌های هری پاتر و سنگ جادو

شطرنج همینه دیگه. باید بعضی از مهره‌ها رو فدای مهره‌های دیگه کرد.

《حقیقت!حقیقت هم زیباست هم‌وحشتناکه...برای همین وقتی آدم‌با‌حقیقت سروکار داره باید خیلی احتیاط کنه.》

These people will never understand him! He’ll be famous — a legend — I wouldn’t be surprised if today was known as Harry Potter day in the future — there will be books written about Harry — every child in our world will know his name!

Neville had never been on a broomstick in his life, because his grandmother had never let him near one. Privately, Harry felt she’d had good reason, because Neville managed to have an extraordinary number of accidents even with both feet on the ground.

ترسیدن از اسم هرچیزی ترس از خود اون چیز رو تشدید می‌کنه.

Dumbeldore to Harry about the Mirror of Erised this mirror will give us neither knowledge or truth. Men have wasted away before it, entranced by what they have seen, or been driven mad, not knowing if what it shows is real or even possible.

جوون‌ها نمیتونن بفهمن پیرها چه احساسی دارن و چه فکرهایی میکنن. اما افراد مسن اگر حال و هوای جوونی رو فراموش کنن مقصرن...

هری این انتخاب‌های ماست که حقیقت باطنی ما رو نشون می‌ده نه توانایی‌هامون.

بعضی چیزها هست که اگر آدم ها در آن باهم شریک شوند،آخر سر بی بروبرگرد از هم خوششان می‌آید و بیهوش کردنِ یک ترول سه و نیم متری یکی از آن چیزهاست.

<.برای آدم‌فرهیخته مرگ یه ماجراجویی دیگس.> "دامبلدور"

"دیگه سؤال نکن"... این اولین شرط زندگی آرام و بی دغدغه در کنار دورسلی‌ها (خانواده خاله هری پاتر) بود.

«بی گناهان همیشه نخستین قربانیان‌اند. در روزگاران گذشته چنین بوده و اکنون نیز چنین است.»

((همیشه بی گناهان اولین قربانیان هستن. قرن‌ها چنین بوده...الانم همینطوره.))

اون چیزهایی که آدم با تفکر یا از توی کتاب‌ها یاد میگیره که زیاد مهم نیستن. چیزهایی خیلی مهم‌تر از اینا هست مثل وفاداری و شجاعت...

بیچاره اونایی که هیچ‌کس منتظرشون نیست....

هری پاتر پرسید:<< چرا کوییرل نمیتونست به من دست بزنه؟>> دامبلدور گفت:<<مادرت برای نجات دادن تو کشته شد. اگه توی دنیا یه چیز باشه که ولدمورت از درکش عاجز باشه اون عشقه.اون نفهمید که عشقی مثل عشق مادرت اون قدر قدرتمنده که اثر خودشو باقی میگذاره.منظورم اثر زخم نیست منظورم یه نشونه ی نامرئیه. اگر کسی به آدم عشق بورزه حتی بعد از مرگشم به آدم مصونیت و ایمنی می ده. اثر عشق مادرت در پوست تو نهفته. به همین دلیل کوییرل که لبریز از نفرت و حرص وطمع بود و روحشو با ولدمورت شریک شده بود نمی تونست تو رو لمس کنه. برای اون لمس کردن کسی که نشانه مهرآمیزی داره آمیخته به درد و رنج زیادی بود.>>