بریدۀ کتاب

حکومت ماندگار، با مردمداری سازگار نیست. حاکمان دانا، مردم را جز گوسفند و میش نمی‌پندارند که باید از آنها شیر نوشید و گوشتشان را قوت جسم و جان قرار داد. چوپان خوب چوپانی است که نخست گوسفند را پروار و سپس او را ذبح کند. از سویی حاکمی می‌تواند سال‌ها بر مسند قدرت تکیه زند که شیوه‌های برخورد با مردم را نیک بداند. قدرت شمشیر و زور و ایجاد رعب و وحشت در دل مردم، شیوه‌ای است که بسیاری از حاکمان از آن پیروی کرده‌اند و می‌کنند. بالاخره روزی خواهد رسید که مردم قیام کنند و در آن روز حتی قادر نخواهی بود سربازان خود را به جنگ آنها بفرستی...؛ - زیرا سربازان تو خود فرزندان این مردم‌اند. حاکمی که به دوام قدرت و حکومت خود فکر می‌کند زورگویی به مردم را چاشنی قطع و نیرنگ های می‌کند که لازمه هر حکومتی است. مردم را فقط با سیاست و تدبیر می‌توان استحمار کرد...